Αφιέρωμα: Intifada & Παλαιστίνη

Παλαιστινιακό: Ιστορική αναδρομή

του Γιώργου Καλπαδάκη

* Η σημερινή διένεξη μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων είναι αποτέλεσμα της ιστορικής σύγκρουσης του γηγενούς αραβικού πληθυσμού της περιοχής με τους υποστηρικτές του σιωνισμού, ενός πολιτικού κινήματος με ρίζες στην εθνικιστική νεοτερικότητα και το αποικιοκρατικό πνεύμα του 19ου αιώνα.
* Εμπνευστής του κινήματος υπήρξε ο επιφανής Βιεννέζος δημοσιογράφος Τέοντορ Χερτσλ (1860-1904), ο οποίος είχε γίνει μάρτυρας της αντισημιτικής έξαρσης που ξέσπασε με αφορμή την υπόθεση Ντρέιφους στη Γαλλία. Κεντρικός στόχος των σιωνιστών ήταν η δημιουργία ενός κράτους για τη εθνικοθρησκευτική κοινότητα των Εβραίων, την οποία προσδιόριζαν ως Έθνος.
* Μέχρι τότε, ακόμα και ύστερα από τα πογκρόμ που υπέστησαν στη Ρωσία στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι περισσότεροι Εβραίοι τάσσονταν κατά του σιωνισμού και υπέρ της ιδέας ότι μόνο ο Θεός μπορούσε να τους οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας. Αντιθέτως, οι σιωνιστές θεωρούσαν πως η γη που τους περίμενε έπρεπε να κατακτηθεί με κοσμικά μέσα, και προτού καταλήξουν στην Παλαιστίνη εξέτασαν σοβαρά το ενδεχόμενο να καταληφθούν περιοχές όπως η Ανατολική Σιβηρία, η Ουγκάντα και η Αργεντινή.
* Επιλέγοντας να παραβλέψει τον μεγάλο αριθμό Παλαιστινίων, κυρίως μουσουλμάνων, που είχαν εγκατασταθεί εκεί πολύ πριν από την άφιξη των Εβραίων, το σλόγκαν των σιωνιστών χαρακτήριζε την Παλαιστίνη μια περιοχή χωρίς λαό για ένα λαό χωρίς γη. Ο Χερτσλ, πρώτος πρόεδρος της διεθνούς Σιωνιστικής Οργάνωσης το 1897, είχε τότε γράψει για την Παλαιστίνη: Για λογαριασμό της Ευρώπης θα φτιάξουμε εκεί κάτω έναν προμαχώνα απέναντι στην Ασία· θα είμαστε μια προωθημένη προφυλακή του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα.
* Τη δεκαετία του `30, οπότε και μετανάστευσαν μαζικώς οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη, οι αποικιοκρατικές καταβολές του σιωνιστικού κινήματος ενίσχυσαν τη ρατσιστική αντίληψη των Εβραίων. Αν και αρχικώς επικράτησαν τα μετριοπαθή και σοσιαλιστικά σιωνιστικά ρεύματα, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισαν να επικρατούν οι λεγόμενοι αναθεωρητές, ένα μιλιταριστικό ρεύμα που στόχευε στον εκτοπισμό του γηγενούς αραβικού πληθυσμού και τη σταδιακή εξουδετέρωσή του. Ύστερα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και το Ολοκαύτωμα, οι οπαδοί του σιωνισμού πολλαπλασιάστηκαν με ραγδαίους ρυθμούς.

* 1947: οι Εβραίοι κατείχαν μόλις το 6% της συνολικής γης και αποτελούσαν το 1/3 του πληθυσμού. Παρ όλα αυτά ο ΟΗΕ υιοθέτησε απόφαση για τη διαίρεση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, με το 55% της γης να παραχωρείται στους Εβραίους.* 1948: Ο αραβοϊσραηλινός πόλεμος ξέσπασε και οδήγησε στην εκδίωξη 727.000 Παλαιστινίων, τη διχοτόμηση της Ιερουσαλήμ σε ισραηλινή και ιορδανική ζώνη, και την αιγυπτιακή κυριαρχία πάνω στη Λωρίδα της Γάζας.

* 1967: Το Ισραήλ εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των αραβικών δυνάμεων στην περιοχή, καταλαμβάνοντας τη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ από την Ιορδανία, το Γκολάν από τη Συρία, το Σινά και τη Λωρίδα της Γάζας από την Αίγυπτο. Ακόμη 300.000 Παλαιστίνιοι στην προσφυγιά.

* Η ιστοριογραφία για τον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 67 δεν είναι ιδιαίτερα κατατοπιστική, αφού: (1) προβάλλεται η λανθασμένη εικόνα ότι το Ισραήλ αναγκάστηκε να προχωρήσει σε αμυντικές επιθέσεις προκειμένου να διαφυλάξει την εδαφική του ακεραιότητα, (2) εμφανίζεται ο Νάσερ ως ο κακός που ήθελε πόλεμο, ενώ (3) αποσιωπούνται όλες οι προσπάθειές του να αποστρατιωτικοποιήσει το Σινά και να χτίσει τα θεμέλια για μια βιώσιμη ειρήνη στην περιοχή.

* Μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 200.000 έποικοι έχουν εγκατασταθεί στις κατεχόμενες περιοχές, βασιζόμενοι (1) στα δελεαστικά οικονομικά κίνητρα που προσφέρει το κράτος του Ισραήλ και (2) στην εκ Θεού νομιμοποίηση που τους παρέχει η θρησκευτική ιδέα της επιστροφής στα πάτρια εδάφη της Ιουδαίας και της Σαμάρειας.

* 1993: Η Παλαιστινιακή Απελευθερωτική Οργάνωση (PLO) υπέγραψε με το Ισραήλ τη Συμφωνία του Όσλο, βάσει της οποίας (1) το PLO αποκήρυττε τη βία και αποδεχόταν την ύπαρξη του Ισραήλ σαν κυρίαρχο κράτος, ενώ (2) το Ισραήλ παραχωρούσε στην PLO τον αυτόνομο έλεγχο του παλαιστινιακού πληθυσμού στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.

* Τα επόμενα χρόνια ξέσπασαν εκρήξεις βίας με θύματα Ισραηλινούς αλλά κυρίως Παλαιστινίους, ενώ η ένταση κλιμακώθηκε με την παλαιστινιακή ιντιφάντα (αντίσταση) που ξεκίνησε το 2000.

* Με την εκλογή των επιγόνων των αναθεωρητών, του Κόμματος Λικούντ, το 2001: (1) εντάθηκαν οι επιχειρήσεις κατά των Παλαιστινίων καθώς και τα εποικιστικά προγράμματα και (2) στάλθηκαν δυνάμεις στα τμήματα της Δυτικής Όχθης και της Γάζας, παρόλο που αυτά βρίσκονται τυπικά υπό την κυριαρχία των παλαιστινιακών αρχών.

* Παράλληλα, σε παραβίαση του διεθνούς δικαίου και πολυάριθμων συστάσεων του ΟΗΕ, και παρά τη διεθνή κατακραυγή, χτίσθηκε ένα Τείχος υψίστης ασφαλείας, τέσσερις φορές το μήκος και δύο φορές το ύψος του Τείχους του Βερολίνου, με ηλεκτροφόρο φράκτη, τάφρο, κάμερες και ελεύθερους σκοπευτές. Με το Τείχος το Ισραήλ καταφέρνει (1) να προσαρτήσει το πιο εύφορο τμήμα της Δυτικής Όχθης, (2) να απομονώσει πάνω από 10% του παλαιστινιακού πληθυσμού και (3) να τους διαιρέσει σε πενήντα τμήματα που δεν επικοινωνούν εύκολα μεταξύ τους, ενώ (4) αποκτά τον έλεγχο των βασικών υδάτινων πόρων στην περιοχή.

* 11 Νοεμβρίου 2004: Πέθανε στο Παρίσι ο ηγέτης των Παλαιστινίων Γιάσερ Αραφάτ, ύστερα από δυόμισι δύσκολα χρόνια εγκλεισμού στο αρχηγείο του στη Ραμάλα.
10 Ιανουαρίου 2005: Ο Μαχμούντ Αμπάς, ιδρυτικό μέλος της Φατάχ και δεύτερος τη τάξει μετά τον Αραφάτ, εκλέχθηκε πρόεδρος της PLO και, ατύπως, πρωθυπουργός των Παλαιστινίων.

* Πάγιο αίτημα των Παλαιστινίων εξακολουθεί να είναι (1) ο τερματισμός της κατοχής και (2) ο σχηματισμός ενός κράτους με βάση το Ψήφισμα 242 του ΟΗΕ, που καλεί το Ισραήλ να αποχωρήσει από τις περιοχές που κατέκτησε δια της βίας το 1967.



Πηγή: http://www.intifada.gr/cgi-bin/pages/page3.pl?arlang=Greek&arcode=070622181823&argenkat=%A2%F1%E8%F1%E1%20-%20%CA%E5%DF%EC%E5%ED%E1

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Αστυνόμος έσκισε κοράνι, κατά τη διάρκεια επιχείρησης "σκούπα" στον Άγ.Παντελεήμονα

Πορεία πραγματοποίησαν την Παρασκευή οι μετανάστες του Αγ.Παντελεήμονα, διεκδικώντας το σεβασμό της θρησκείας τους από την Ελληνική Αστυνομία. Αφορμή στάθηκε το γεγονός ότι αστυνομικοί που έκαναν έλεγχο σε μετανάστη κατά τη διάρκεια επιχείρησης "σκούπα" στον Αγ.Παντελεήμονα, πήραν από τα χέρια του ένα κοράνι και το έσκισαν, πετώντας το στο πάτωμα και ποδοπαντώντας το. Το tvxs μίλησε στον αυτόπτη μάρτυρα και διοργανωτή της πορείας, Αχμέτ Αλτζούμα Ιμπραήμ.

Το σεβασμό της θρησκευτικής τους ελευθερίας ζητούν οι Σύριοι μετανάστες, μετά από εξευτελιστική και παράνομη συμπεριφορά έλληνα αστυνομικού, με αντικείμενο το Κοράνι που κρατούσε ένας μετανάστης που υποβλήθηκε σε έλεγχο εγγράφων. "Όταν οι αστυνομικοί διενήργησαν τον έλεγχο στο συγκεκριμένο άτομο, του ζήτησαν να τους δείξει όλα τα χαρτιά του. "Τι είναι αυτό;" του λένε. "Είναι κοράνι", απάντησε αυτός. Και τότε οι αστυνομικοί αρχίσαν να βρίζουν τόσο το κοράνι, όσο και το παιδί. Μετά το αρπάξαν από τα χέρια του, και σκίζοντας μία μία τις σελίδες, τις πέταξαν στο πάτωμα και τις πάτησαν", δήλωσε στο tvxs ο Αχμέτ Αλτζούμα Ιμπραήμ, που παρευρέθηκε στο περιστατικό.

"Εμείς σεβόμαστε τη θρησκεία, τις εκκλησίες και τα ιερά αντικείμενα των χριστιανών. Απαιτούμε τον ίδιο σεβασμό από την Ελληνική Αστυνομία", δήλωσε παρεμβαίνοντας στη συζήτηση άλλος μουσουλμάνος μετανάστης που συμμετέχει στην πορεία. "Για το γεγονός ενημερώσαμε τις πρεσβείες όλων των μουσουλμανικών χωρών στην Ελλάδα, και απαιτούμε να ζητήσει συγγνώμη επισήμως η ελληνική κυβέρνηση για το σημερινό περιστατικό", προσέθεσε.

Το εν λόγω περιστατικό πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια επιχείρησης "σκούπα" που έγινε στον Αγ.Παντελεήμονα, στην οποία συμμετείχαν 200 αστυνομικοί και ελέγχθηκαν 612 άτομα, 123 οχήματα και 37 καταστήματα, ενώ έγιναν 86 προσαγωγές και 44 συλλήψεις.

Εκ των συλληφθέντων, 26 άτομα αντιμετωπίζουν κατηγορίες για παράβαση του νόμου περί εκδιδομένων επ’ αμοιβή προσώπων, 2 άτομα για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, 2 για παράβαση του νόμου περί παιγνίων και 1 για παράνομη οπλοφορία, ενώ 12 από τους συλληφθέντες αντιμετωπίζουν κατηγορίες για παράβαση του νόμου περί αλλοδαπών και 1 για κατοχή πλαστών εγγράφων.


Λίγες ώρες αργότεραστις, 2.45 τα ξημερώματα, σημειώθηκε εμπρηστική επίθεση σε χώρο λατρείας Μουσουλμάνων με πέντε τραυματίες στη διασταύρωση των οδών Αριστομένους και Αγορακρίτου στον Αγ. Παντελεήμονα. Άγνωστοι έσπασαν τα τζάμια υπογείου διαμερίσματος, που χρησιμοποιείται ως τζαμί από τους Μουσουλμάνους, και έριξαν στο εσωτερικό εύφλεκτο υγρό, βάζοντας ταυτόχρονα φωτιά.

Μέσα ήταν πέντε υπήκοοι του Μπαγκλαντές, οι οποίοι προσπάθησαν να σβήσουν τις φλόγες, που πήραν διαστάσεις καθώς ο χώρος είναι καλυμμένος με χαλιά. Από τους πυκνούς καπνούς υπέστησαν αναπνευστικά προβλήματα. Σώθηκαν από τους πυροσβέστες που έφτασαν εκεί, οι οποίοι φρόντισαν για τη μεταφορά τους με ασθενοφόρα στο νοσοκομείο «Σωτηρία».

Όπως διαπιστώθηκε και οι πέντε τραυματίστηκαν ελαφρά από τα τζάμια που έσπασαν οι δράστες. Αφού τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, το πρωί αποχώρησαν από το νοσοκομείο.

Στον τόπο της πυρκαγιάς πήγαν 4 οχήματα με 12 πυροσβέστες, οι οποίοι κατάφεραν να σβήσουν τη φωτιά πριν πάρει μεγάλες διαστάσεις.



Πηγή: http://www.tvxs.gr/v12164

Ανθίζω...

Τόσα που έχω κάνει λάθος. Τόσα που θα έπρεπε να πω σωστά. Και ξεχωρίζω το σωστό και το λάθος με τον ίδιο τρόπο που βλέπω κάθε μέρα τον ήλιο. Με τον ίδιο τρόπο που ξεχωρίζω την αγάπη από τον έρωτα. Την ανύπαρκτη αγάπη. Τον έρωτα που δεν σε τυφλώνει. Και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί κάθε απάντηση που έδωσα και πήρα ήταν μία ακόμα ερώτηση. Γιατί προσποιούμαι ό,τι θαυμάζω. Ή γιατί προσποιούμαι ότι θαυμάζω. Είμαι ακόμη μικρή, ακόμα ανθίζω. Και αν αυτό σημαίνει πως σαν γεράσω θα ξεραθώ; Τότε γιατί βλέπω μαραμένα παιδιά και γελαστούς παππούδες; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μου άρεσε να γράφω ό,τι μου έρχεται στο μυαλό. Ούτε γιατί πίστευα πως αυτό ήταν η άγνωστη σε μένα αλήθεια μου. Αυτό που έχω μέσα μου και βγαίνει από μόνο του.

Θα μάθω ποτέ αν πρέπει όντως να έχω πίστη; Μα κάθε φορά που πιστεύω σε κάτι μου ψιθυρίζει στο αυτί πως θα φύγει. Και φεύγει.
Είναι όμορφη η ζωή. Σαν ένα ουράνιο τόξο την ώρα της βροχής. Χρώμα και βρέχομαι. Κι επειδή βρέχομαι; Κι εγώ βροχή είμαι, τι να την κάνω την ομπρέλα;
Το χειρότερο είναι όμως όταν οι άλλοι χάνουν την πίστη τους σε σένα. Ή όχι. Όταν απογοητεύεις αυτούς που αγαπάς. Τότε χάνομαι. Και φοβάμαι μήπως δεν με ξαναβρώ. Είμαι τόσο δειλή όσο όλοι. Όσο δειλό είναι ένα χελιδονάκι πριν αρχίσει να πετάει. Κι είναι τόσο ωραία να πετάς...!
Μακάρι να έγραφα τώρα για κάποιο λόγο. Ή να έγραφα πάλι για σένα, που σ' έχω χάσει. Τότε είχα χάσει μαζί κι εμένα. Μα να 'μαι πάλι. Όποιος θέλει βγαίνει από την βάρκα μου, όποιον θέλω βγάζω. Κι όποιος θέλει μπαίνει.
Όλα είναι ζωή. Σχετικά και άσχετα. Ό,τι θέλουμε και δεν θέλουμε. Ό,τι διαλέγουμε και ό,τι επιλέγουμε, δεν είναι το ίδιο.
Είμαι μικρή ακόμα, ανθίζω. Και φοβάμαι. Και μαραίνομαι. Και πονάω. Μα ανθίζω. Και έτσι νιώθω πως με βρίσκω πάλι. Μικρή. Μα έψαξα...Έφτασα στο άπειρο. Συν ένα ψέμα. Και όλος ο κόσμος ήταν μια τεράστια φυλακή. Πώς χωράμε όλοι μαζί σε ένα κλουβί; Αφού εμείς το φτιάξαμε. Τι να πεις... Ίσως να το φτιάξαμε για να μείνουμε ενωμένοι. Απέναντι σε τι όμως;
Αν ήξερα το λόγο που σ’ αγάπησα δεν θα σ' αγαπούσα. Ίσως να μην σ' αγαπάω... Ίσως, ίσως, ίσως... Να ζεις για να αγαπάς. Και να αγαπάς για να ζεις. Να φοβάσαι και να πονάς, για να είσαι εσύ.
Και επειδή έχω χάσει; Μα τόσες φορές κέρδισα. Και θα κερδίσω πάλι. Και θα χάσω πάλι. Εύχομαι να χάσω χρυσάφι και να κερδίσω κεράσια. Θα γευτώ και μετά θα κάνω τα κουκούτσια φυλαχτό. Να θυμάμαι όταν δακρύζω. Να θυμάμαι πως όλες οι γεύσεις μπορεί να είναι ωραίες. Όπως όλα μπορεί να είναι λάθος. Ή όλα σωστά.
Δεν θα σταματήσω να παλεύω. Θα κουραστώ, μου αξίζει, αφού γεννήθηκα. Όπως μου αξίζει η Ανατολή μόλις τελειώσω. Θα είναι ή η Ανατολή ενός πιο όμορφου κόσμου, ή η Ανατολή μιας καινούριας μέρας. Και στα δύο θα υπάρχει η μουσική, θα υπάρχει ο έρωτας. Άρα, γιατί να αλλάξουμε τον κόσμο; Θα σας πω εγώ. Γιατί άμα βγούμε από το κλουβί θα δούμε πως έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον, έχουμε ανάγκη την αγάπη. Κι όμως, δεν με πειράζει πολύ. Και στους δύο κόσμους θα σε γνώριζα. Και στους δύο κόσμους που θα μάθαινα να πετάω. Και συνεχίζω να ζω. Και να γελάω ακόμα...