«Προς Θεού, δεν είμαστε και ρατσισταί!»

Οι κάμποι της παραχελωίτηδας έχουν την ιδιομορφία να μην είναι εύκολα προσβάσιμοι λόγω της άγριας διάταξης και της μεγάλης έκτασής τους. Το αποτέλεσμα είναι σε αυτούς να υπάρχουν πολλές άγνωστες πτυχές…

Τα τελευταία τρία χρόνια μετανάστες και μετανάστριες από την Βουλγαρία καταφθάνουν στον εύφορο κάμπο των εκβολών του Αχελώου προκειμένου με την εργασία τους (συλλογή της παραγωγής πορτοκαλιών της περιοχής) να καταφέρουν να επιβιώσουν στο τραχύ έδαφος των εκεί αγροτικών περιοχών. Από τον Αύγουστο έως το Μάρτιο μένουν εκεί μόνιμα με τις οικογένειές τους. Πιο συγκεκριμένα διαμένουν σε έναν οικισμό που βρίσκεται στην περιοχή του δήμου Οινιάδων και ειδικότερα μερικές εκατοντάδες μέτρα από την Κατοχή. Στους οικισμούς που διαμένουν φυσικά δεν υπάρχει ίχνος υποδομής (συνθήκες υγιεινής, νερό, ηλεκτρικό…) Ζουν σε εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, σε αντίσκηνα, ενώ αρκετοί μένουν σε έναν πρόχειρο καταυλισμό που έχουν δημιουργήσει σε ερειπωμένο παλιό εργοτάξιο. Συχνά παρουσιάζονται προβλήματα υγείας (που τα αντιμετωπίζουν κυρίως τα παιδιά που υποσιτίζονται) κατά βάση λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος λόγω της αυξημένης υγρασίας, αλλά κυρίως λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης. Αυτοί οι μετανάστες αποτελούν το φτηνό εργατικό δυναμικό της περιοχής, που πραγματικά δουλεύει για ένα κομμάτι ψωμί.

Ο αριθμός αυτών των ανθρώπων, μέχρι σήμερα, υπολογίζεται γύρω στα 200 άτομα, σύμφωνα με τις τοπικές εφημερίδες και κάποιούς κατοίκους. Όμως σε δική μας επίσκεψη στο καταυλισμό στην Κατοχή, πληροφορηθήκαμε από τους ίδιους τους μετανάστες ότι ο οικισμός τους αριθμεί 38 άτομα, κάτι που το διαπιστώσαμε και εμείς. Οι μετανάστες αυτοί δεν βρέθηκαν από επιλογή εκεί. Αυτοί, όπως και χιλιάδες άλλοι, ήρθαν στον περιφραγμένο με σύνορα και ναρκοθετημένες περιοχές γεωγραφικό χώρο της ελλάδας, με την προοπτική ενός καλύτερου βιοτικού επιπέδου και μιας καλύτερης ζωής.Σίγουρα χωρίς αυταπάτες, μα ίσως με αρκετά όνειρα, σκέψεις και ελπίδες. Όμως η μητρόπολη, οι πόλεις και τα χωριά της «πρωτεύουσας των Βαλκανίων», δεν αφήνουν ζωτικό χώρο για κανέναν «ξένο» που θέλει ή αναγκάζεται να εισέλθει εντός των συνόρων τους. Στους «ξένους» αναγνωρίζουν στην καλύτερη περίπτωση μόνο την ταυτότητα του εργάτη που θα προσφέρει τα περισσότερα με τα λιγότερα χρήματα χωρίς κανενός είδους περιορισμό, επιβάρυνση ή δέσμευση για τα αφεντικά. Και λέμε «στην καλύτερη περίπτωση» γιατί συνήθως αντιμετωπίζονται ως «άθλιοι» και «μιαροί», φορείς εκνόμων και εγκληματικών πράξεων… Πέραν τις απαιτήσεις, χωρίς την προσφορά κανενός είδους δικαιωμάτων, οι μετανάστες έχουν να αντιμετωπίσουν και την επιθετικότητα, τους εξευτελισμούς, τις χυδαιότητες, τους καθημερινούς βιασμούς… Έναν ρατσισμό όλων των ειδών και τάσεων, που γεννάται από τους θεσμούς και που προωθείται και αναπαράγεται μέσα από διάφορα κομμάτια τηςκοινωνίας. Ο Δήμαρχος Οινιάδων σε δήλωση στην εφημερίδα Πολιτεία (11/11/09) τονίζει ότι «Με προσβάλει ανθρώπινα η εικόνα ανθρώπων που ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για φαγητό». Με αυτόν τον τρόπο συμπαραδηλώνεται πως το ζήτημα δεν είναι η ζωή αυτών των ανθρώπων, που έχει εκπέσει στη χειρότερη μορφή επιβίωσης από τα ασταμάτητα γρανάζια του παγκόσμιου καπιταλισμού, αλλά το πώς θα διατηρηθεί το ανθρώπινο προσωπείο αυτού του κόσμου για μην θίγονται και προσβάλλονται οι εκάστοτε «τοπικοί άρχοντες». Και αυτή η δήλωση αποτελεί έναν ρατσισμό καλοπισμένο με ανθρωπιστικά προσχήματα.

Σε δημοσίευμα της εφημερίδας Παναιτωλική (14/01/10)οι κατοχιανοί καταγγέλλουν: «Δυστυχώς μια έκταση περίπου δέκα στρεμμάτων έχει μετατραπεί σε εστία μόλυνσης, όπου δεν νοείται να ζουν άνθρωποι. Λίγα μέτρα από το σημείο, βρίσκεται και το κεντρικό υδραγωγείο της Κατοχής και ο γύρω χώρος έχει γίνει υπαίθριο αποχωρητήριο. Σε καθημερινή βάση, κυκλοφορούν με τα κακοσυντηρημένα οχήματα τους, αρκετές φορές μεθυσμένοι και είναι θέμα χρόνου να προκληθεί νέο επεισόδιο ή κάποιο δυστύχημα». Σε αυτή την περίπτωση φαίνεται ξεκάθαρα το ζήτημα της υπεράσπισης του ζωτικού χώρου, λες και οι κάμποι της παραχελωίτηδας ανήκουν στους κατοχιανούς. Λες και τα οχήματα των εκεί κατοίκων είναι πάντα καλοσυντηρημένα και αυτοί δεν κυκλοφορούν ποτέ μεθυσμένοι.

Πίσω από το ρατσισμό, οχυρώνεται η έννοια της ιδιοκτησίας. Η αντίληψη της κατοχύρωσης του ζωτικού χώρου συμπορεύεται με μία ιδιαίτερη κουλτούρα «τιμής», που ενίοτε νομιμοποιεί την βία και αντιμετωπίζει τον «άλλο» σαν «εισβολέα» ή «παρείσακτό». Οι μετανάστες και τα παιδία τους αποτελούν το «υποδεέστερο Άλλο», ότι πρέπει για ασκήσεις μίσους και υπεροχής.

Ο διάχυτός ρατσισμός είναι αυτός που με την πρώτη αφορμή μετατρέπει και τον πιο φιλήσυχο ιδιοκτήτη σε αδίστακτο και ετοιμοπόλεμο υπερασπιστή του ζωτικού του χώρου. Και τα περιστατικά τέτοιων ρατσιστικών αντιδράσεων δεν είναι και τα μοναδικά στην ευρύτερη περιοχή.

Πρόσφατα, ορισμένοι κάτοικοι του Μεσολογγίου φοβούμενοι μην απωλέσουν την «καθαρότητα» τους, προχωρούν σε καταγγελίες περί μαζικών μεταδημοτεύσεων τσιγγάνων στον δήμο, με χορηγήσεις βεβαιώσεων μονίμου κατοικίας κλπ. Ενδιαφέρουσα υπήρξε και η απάντηση του Δήμου Μεσολογγίου που καταδικάζει το γεγονός και η οποία καταλήγει : «οι θέσεις που διατυπώνουν (σ.σ. οι κάτοικοι που προέβησαν στις καταγγελίες) δεν απέχουν από τις αντίστοιχες των Ναζί...» Δεν είναι τυχαίο πως αυτές οι καταγγελίες εκδηλώθηκαν μερικούς μήνες μετά τις εκλογές, όπου κατά την διάρκεια τους, λειτούργησαν και προεκλογικά γραφεία της φασιστικής Χρυσής Αυγής στη πόλη του Μεσολογγίου.

Επίσης δεν ξεχνάμε και το περιστατικό στο Μεσολόγγι (8/11/09) με τον ξυλοδαρμό τεσσάρων γεωργιανών με λοστούς και καδρόνια από 15 άτομα επειδή ζήτησαν την καταβολή των δεδουλευμένων τους από τον ιδιοκτήτη των χωραφιών στα οποία δούλευαν. Ενώ, στις 17/01/10 βρέθηκε νεκρή25χρονη μετανάστρια, αγνώστων λοιπών στοιχείων, σε ερημική περιοχή του Λιγοβιτσίου Σκουρτούς - Αστακού Αιτωλοακαρνανίας. Το πτώμα, το οποίο βρίσκονταν σε προχωρημένη αποσύνθεση, το εντόπισαν τυχαία τα σκυλιά κυνηγών της περιοχής. Η ιατροδικαστική εξέταση, δείχνει καθαρά δολοφονική ενέργεια. Όλο αυτό το καιρό κανείς δεν την είχε αναζητήσει. Άλλη μια ανώνυμη νεκρή μετανάστρια με άγνωστη ιστορία…

Αναφορικά με το ζήτημα της Κατοχής και σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα της εφημερίδας (Παναιτωλική 14/01/10) ένας κάτοικος της Κατοχής λέει: «Δεν θέλουμε κάποιοι να μας κατηγορήσουν για ρατσισμό, χρειάζεται έλεγχος», σημειώνει χαρακτηριστικά και ζητά «να δοθούν λύσεις, από τις αρμόδιες υπηρεσίες».

Οι «αρμόδιες υπηρεσίες» όμως αυτό που μπορούν να «προσφέρουν» απλόχερα και σε αυτή την περίπτωση είναι απελάσεις, επιχειρήσεις σκούπα, στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκκενώσεις κτηρίων (όπως έγινε στο κτήριο του παλιού εφετείου στην Αθήνα), εμπρησμούς καταυλισμών (όπως έγινε στο καταυλισμό της Πάτρας). Έτσι αν κάποιος, που πετάει το μπαλάκι στις «αρμόδιες υπηρεσίες» που αποτελούν τα πραιτοριανά σώματα του θεσμιμένου ρατσισμού και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να του «αδειάσουν την γωνία» για να είναι και ο μοναδικός διαχειριστής των κάμπων και των λόφων, δεν είναι ρατσιστής, τότε τι ακριβώς μπορεί να είναι;

Όλα τα παραπάνω δείχνουν πως η ξενοφοβία και ο ρατσισμός καλά κρατούν στην ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, αποτελώντας για άλλη μια φορά αιχμή των κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων. Η σιωπή, η συναίνεση και η ανεκτικότητα οδηγούν συλλήβδην σε έξαρση τέτοιων φαινομένων με αιματηρές, πολλές φορές, συνέπειες.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Πηγή: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1124682

Αμερικανική δοκιμή με υψηλής συχνότητας ραδιοκύματα προκάλεσε το σεισμό στην Αϊτή

«Ο σεισμός προκλήθηκε από δοκιμή νέου αμερικάνικου όπλου»

Πληροφορία που προήλθε από τον ρωσικό στόλο, αναφέρει ότι ο σεισμός της Αϊτής προκλήθηκε από δοκιμή νέου αμερικανικού «σεισμικού όπλου», το οποίο δοκιμάστηκε με το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί εναντίον του Ιράν.

Παρόμοια καταγγελία έκανε και ο πρόεδρος της Βενεζουέλα Ούγκο Τσάβεζ, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για υπόγεια αμερικανική δοκιμή ενόψει του πολέμου με το Ιράν.

Ο τηλεοπτικός σταθμός Russia Today, μετέδωσε ότι και η Μόσχα έχει κατηγορηθεί για την κατοχή και χρήση παρόμοιου όπλου.

Το 2002 ηγέτης πολιτικού κόμματος στη Γεωργία είχε κατηγορήσει τη Ρωσία ότι επίτηδες προκάλεσε σεισμική δόνηση στη Γεωργία.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι τον προηγούμενο μήνα ανάλογη «σεισμική δοκιμή» είχαν πραγματοποιήσει οι ΗΠΑ και στον Ειρηνικό, με αποτέλεσμα να προκληθεί σεισμική δόνηση μεγέθους 6.5 Ρίχτερ, που έγινε αισθητή και στην πόλη Εύρηκα της Καλιφόρνια.

Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η υποψία πως "κάτι γνώριζαν οι ΗΠΑ" και για το λόγο αυτό είχαν "προτοποθετήσει" στο νησί τον υποδιοικητή του Νότιου Στόλου ναύαρχο P. K. Keen. Για να βρίσκεται εκεί και να επιβλέψει στην διακίνηση της βοήθειας που "αν χρειαζόταν" θα έστελνα εκεί οι ΗΠΑ.

Οι δοκιμές αυτές εντάσσονται στο πρόγραμμα High Frequency Active Auroral Research Program (HAARP), που μπορεί να προκαλέσει καιρικές ανωμαλίες, όπως πλημμύρες, ξηρασίες και τυφώνες.

Μελετητές, έχουν συνδέσει το πρόγραμμα αυτό με το ενδεχόμενο να είχε δοκιμαστεί και στην πρόκληση του σεισμού 7,8 Ρίχτερ που είχε σημειωθεί στην κινεζική πόλη Sichuan στις 12 Μαΐου 2008.

Το πρόγραμμα αυτό δοκιμάζεται στις ΗΠΑ από το 1970 και αρχικά είχε επικεντρωθεί στη δημιουργία "shockwave bombs".

Η Ρωσία είχε ήδη καταγγείλει τον αμερικανικό στρατό ότι χρησιμοποιεί παρόμοια όπλα και ότι τα είχε χρησιμοποιήσει προκαλώντας τον φονικό σεισμό των 7,2 Ρίχτερ στο Αφγανιστάν, το Μάρτιο του 2002.

Στα μέσα του 1990 στην Κρατική Δούμα της Ρωσίας είχε γίνει επερώτηση από 90 βουλευτές που υποστήριζαν ότι οι ΗΠΑ δημιουργούν ένα νέο γεωφυσικό όπλο που μπορεί να προκαλέσει αναταράξεις στον φλοιό της Γης με υψηλής συχνότητας ραδιοκύματα".


Πηγή: http://deltio11.blogspot.com/2010/01/blog-post_8281.html

Αντιπρόταση

Είμαστε τα τούβλα από τα οποία φτιάχνεται ο δικός μας κόσμος. Από το να χτίσουμε μία ακόμη φυλακή, ας χτίσουμε ένα τροχόσπιτο.

Σε πορείες προς τιμήν του Αλέξη ακούγεται ασταμάτητα το σύνθημα «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι». Αρνούμαστε να δούμε τους αστυνομικούς ως ανθρώπους. Καίγονται αυτοκίνητα και αυτοκίνητα εξαιτίας προκατάληψης ότι οι ιδιόκτητες τους τα άφησαν εκτεθειμένα με απώτερο σκοπό την είσπραξη αποζημίωσης. Καταστρέφονται μέχρι και μικρά φτωχά μαγαζιά. Αυτή δε θέλουν να είναι η εικόνα μας; Έτσι δεν τους συμφέρει να δείχνει μια γενιά που απλά προσπαθεί ν’ ανασάνει;
Και τι γίνεται; Όσον αφορά την ιδεολογία θεωρούν οι γύρω μας πως γενικεύουμε τις κοινωνικές ομάδες, αποκαλούμαστε έως και μικρόμυαλοι. Ο ανίδεος κόσμος ωθείται στο να πιστέψει πως αναρχικός είναι εκείνος που σπέρνει καταστροφή και φόβο. Που κλείνει τους ανθρώπους στα σπίτια τους από φόβο μήπως γίνουν θύματα επεισοδίων.
Είχα ρωτήσει: «Γιατί μολότοφ;». Η απάντηση; «Γιατί δακρυγόνες καρκινογόνες ουσίες, ξυλοδαρμός, κροτίδες, γκλομπ, όπλα;». Γιατί και το πιο μικρό παιδί βλέπει πως στις περιφρουρημένες πλέον ειρηνικές διαδηλώσεις παραμένουν απαθείς. Το παρελθόν έχει καταγραφεί για να μαθαίνουμε απ’ αυτό. Κάθε εξέγερση έσπειρε πανικό. Καμία απ’ όσες βοήθησαν στο να ζούμε σ’ έναν κόσμο έστω και λίγο καλύτερο δεν ήταν αναίμακτη. Και τι δηλαδή; Θεωρούμαστε αλήτες όταν αμυνόμαστε στη βία; Όταν υπερασπιζόμαστε με πείσμα την υλοποίηση προτάσεών μας για μια ζωή με τα όνειρα μας ως προοπτικές;
Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως δε μαχόμαστε εναντίον της αστυνομίας αλλά υπέρ μας. Δεν αγωνιζόμαστε υπέρ του χάους αλλά εναντίον του φόβου και της τρομοκρατίας που σπέρνει το σύστημα και μέσα στα οποία μεγαλώνουμε. Υπέρ μιας καθημερινότητας που δεν τσακίζει κάθε ίχνος παιδικότητας, που δεν καλλιεργεί πιόνια, και όχι δε θέλω να είναι αυτά μόνο θεωρητικά.
Από παιδιά μεγαλώνουμε σαν άγρια πουλιά γεννημένα σε κλουβιά. Η απόλυτη εκμετάλλευση του ανθρώπινου είδους σε κάθε τομέα, σε κάθε είδος κοινωνίας είναι ένα απίστευτα θλιβερό γεγονός. Οι λεγόμενοι ισχυροί καταδικάζουν παιδιά, ενήλικες και υπερήλικες, ωθούμενοι από τον απύθμενο φόβο μήπως χάσουν το βάθρο τους. Αλλά κι εμείς καταδικάζουμε τους εαυτούς μας.
Είναι έφηβοι. Κάνουν τη δική τους επανάσταση, την ίδια που μόλις ανακαλύψουν τι είναι κόσμος θα τους προσγειώσει αφάνταστα απότομα. Κι όμως όσο μεγαλώνουμε απλά παύουμε να ασχολούμαστε από πλήξη, αποδεχόμαστε συμβιβασμούς και παραδινόμαστε, ενσωματωνόμαστε. Είμαστε έφηβοι. Ο κόσμος του αύριο. Μας έχουν στερήσει το όραμα, μας έχουν στερήσει το αύριο, μας έχουν στερήσει το δικό μας κόσμο.
Από την ώρα της γέννησης μας όσο μεγαλώνουμε, τόσο περισσότερο σιωπούμε, τόσο λιγότερο διεκδικούμε. Αλλά είναι από τη φύση μας να διεκδικούμε, καμία κερδοσκοπική κοινωνία βουτηγμένη στα ψέματα και το συμφέρον του πλούτου δεν μπορεί να μας στερήσει τη φύση μας. Θα αγωνιστούμε για το αύριο όπως το θέλουμε εμείς. Θα πετάξουμε πέτρες από πεζοδρόμια και δε θα σπάσουμε μικρομάγαζα, αλλά το τζάμι που μας φυλακίζει σε μια ψευδαίσθηση ελευθερίας παύοντας να ασφυκτιούμε. Και δε θέλουμε να έχουμε χρόνο για κανένα 'θα'.
Το πιο πιθανό είναι να μην καταφέρουμε τίποτα σπουδαίο. Ίσως ακόμα η απειλή –και δυστυχώς όχι η αίσθηση ασφάλειας- της αστυνομίας να μη μειωθεί. Ίσως οι διακρίσεις, ο ρατσισμός, η αδικία, η εκμετάλλευση, η ανισότητα, η αδιαφορία για την εξαθλίωση των ανθρώπων να συνεχίσουν να υπάρχουν. Αλλά όχι να κυριαρχούν. Δε θα ‘μαστε όλοι έτσι. Θα ελπίζουμε, έστω και λίγοι. Θα μοιραζόμαστε το δικό μας όραμα. Και γενιά με γενιά ο καθένας με το δικό του αγώνα θα δημιουργήσουμε. Γιατί, ποιος δε θέλει να βάλει το λιθαράκι του σ’ αυτόν τον κόσμο; Ποιος δε θέλει να δει τη ματαιότητα να πνίγεται σ’ ένα παιδικό χαμόγελο ή σε ένα δέντρο που ξέρουμε πως δε θα καταστραφεί; Μάχη λοιπόν. Με τη δύναμη της ελπίδας ως βασικό όπλο. Με ψυχραιμία, θάρρος, και συνείδηση. Μάχη για να έχει η διαδρομή αυτή που λέγεται ζωή, λίγο περισσότερο νόημα.

Α.

Όχι στη Λογοκρισία από το Σχολικό Δίκτυο!

Το κράτος, στην προσπάθειά του να αποκρύψει την αλήθεια από τους μαθητές ώστε να έχει τη δυνατότητα να πλασάρει στα άπλαστα μυαλά τους τη δική του πραγματικότητα, μέσω του Υπουργείου Παιδείας χρησιμοποιεί το σχολικό διαδίκτυο (Sch.gr) για να μπλοκάρει site τα οποία εντάσσει μόνο του σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες: porn, drugs, violence, aggressive, gambling και open proxie.

Ωστόσο, με κάποιο μαγικό τρόπο, σε μία απ' αυτές τις κατηγορίες εντάσσεται και το athens.indymedia.org, απ' τα μεγαλύτερα και εγκυρότερα site του αριστερού χώρου το οποίο είναι σοβαρότατο και αντικειμενικά δεν ανήκει σε καμία απ' τις παραπάνω κατηγορίες. Επειδή όμως δεχόμαστε πλέον και φανερά λογοκρισία το υπουργείο δεν επιτρέπει σε μαθητές ή εκπαιδευτικούς οι οποίοι βρίσκονται εντός του σχολικού δικτύου (σχολεία) να πληροφορηθούν ελεύθερα απ' όπου θέλουν, δείχνοντας μας τις διαθέσεις του κράτους να έχει από κάτω του ασυνείδητους πολίτες οι οποίοι θα υπακούν χωρίς να έχουν άποψη και αν έχουν προσπαθεί να τους στερήσει τη δυνατότητα να την εκφράσουν προβαίνοντας σε τέτοιες ενέργειες. Παρ' όλα αυτά, λόγω προφανούς αδράνειας του ''αυτόματου συστήματος αναζήτησης'' ή μάλλον επειδή δεν είχε ανακαλυφθεί, το patras.indymedia.org είναι ακόμα προσβάσιμο από το σχολικό δίκτυο και μπορείτε να μπαίνετε κανονικά εκεί.

Αυτό είναι λοιπόν το πολίτευμα της δημοκρατίας που κυριαρχεί στην Ελλάδα. Ζούμε φυλακισμένοι σε μια ελεύθερη χώρα, κυβερνημένοι από ανθρώπους που ενδιαφέρονται μονάχα για την αύξηση της δύναμης τους και της επιρροής τους. Γι' αυτό και πρέπει να αντιδράσουμε με κάθε τρόπο! Παραθέτουμε εδώ το άρθρο-απάντηση του indymedia:

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1113408

καθώς και τη λύση του προβλήματος, η οποία είναι πολύ εύκολη. Απλά πηγαίνετε σε ένα από τα παρακάτω site:

http://www.freeproxyserver.net//
http://www.ultrareach.com/

Το πρώτο λειτουργεί σαν τρίτος server στον οποίο κάνετε αναζήτηση το επιθυμητό site, και ξεγελάτε το δίκτυο, ενώ το δεύτερο είναι πρόγραμμα με το οποίο ανοίγετε τον browser σας και μπαίνετε παντού.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

http://patras.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=6947

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ '73
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ

Ένα χρόνο μετά τους βομβαρδισμούς στη Γάζα οι ενεργοί πολίτες δεν σιωπούν

Από τις 27 Δεκεμβρίου περί τους 1.400 διαδηλωτές από 42 χώρες βρισκόμαστε στο Κάιρο της Αιγύπτου. Στόχος μας ήταν να περάσουμε στη Γάζα, η οποία είναι αποκλεισμένη από αέρος, ξηράς και θάλασσας. Η «Πορεία Ελευθερίας προς τη Γάζα» (Gaza Freedom March) θα γινόταν σε ανάμνηση των περσινών βάρβαρων βομβαρδισμών του κράτους του Ισραήλ στην περιοχή. Η Γάζα, με 1.500.000 πληθυσμό, βρίσκεται υπό τη διοίκηση της Χαμάς, η οποία κέρδισε τις τελευταίες εκλογές ανάδειξης της Παλαιστινιακής Αρχής.

Αμερικάνοι βετεράνοι πολέμου, Εβραίοι που επιβίωσαν το Ολοκαύτωμα των Ναζί, αυτοεξόριστοι Παλαιστίνιοι, ακτιβιστές, ειρηνιστές, εκπρόσωποι οργανώσεων αλληλεγγύης και πολιτικών οργανώσεων, μαζί κι εμείς, 29 Έλληνες, σκοπεύαμε να συναντηθούμε χθες 31/12 στο κλειστό συνοριακό φυλάκιο του Ερέζ ανάμεσα στη Γάζα και το Ισραήλ με διαδηλωτές από την άλλη πλευρά, Παλαιστίνιους του Ισραήλ και Ισραηλινούς.

Η Αίγυπτος έδειξε τις προθέσεις της από την αρχή. Απαγόρευσε τις συγκεντρώσεις άνω των 6 ατόμων και τη μετάβαση στα σύνορα με τη Γάζα. Μια μεγάλη ομάδα Γάλλων διαδηλωτών περί τους 250 έμεινε στο πεζοδρόμιο έξω από τη γαλλική πρεσβεία απαιτώντας από την κυβέρνησή τους να μεσολαβήσει. Άλλες μικρότερης εμβέλειας δράσεις, όπως η απόθεση κεριών στον Νείλο σε ανάμνηση των νεκρών Παλαιστινίων εμποδίστηκε από τις δυνάμεις ασφαλείας της Αιγύπτου, οι οποίες λέγεται ότι αριθμούν το 1.500.000 μόνο στην πρωτεύουσα της χώρας! Συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταχρίρ και στο Συνδικάτο των δημοσιογράφων στέφθηκαν από επιτυχία.

Η δικιά μας αποστολή μαζί με μια ομάδα Γάλλων και Ινδών επιχείρησε να μεταβεί στα σύνορα με τη Γάζα. Τα τρία λεωφορεία μας σταματήθηκαν από την αιγυπτιακή αστυνομία και το στρατό και μετά από πολύωρη διαπραγμάτευση οδηγήθηκαν πίσω στο Κάιρο, συνοδεία περιπολικών. Ένα βράδυ κάποιοι από μας παραχώρησαν τα κρεβάτια μας σε εξουθενωμένους Γάλλους που παρέμεναν διαμαρτυρόμενοι έξω από την πρεσβεία τους και τους αντικατέστησαν παραμένοντας εκεί τη νύχτα.

Σε μια κίνηση αντιπερισπασμού, στις 29/12 η αιγυπτιακή κυβέρνηση επέτρεψε σε 100 διαδηλωτές να μεταβούν. Οι δηλώσεις όμως Αιγυπτίων αξιωματούχων ότι επετράπη η μετάβαση των «καλών αλληλέγγυων διαδηλωτών» σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που είναι «χούλιγκανς» οδήγησε μερίδα από διαδηλωτές και εν τέλει και τη συντονιστική ομάδα της αμερικάνικης οργάνωσης Code Pink να ακυρώσει τη μετάβαση. Τελικά στη Γάζα πήγαν γύρω στους 80 Παλαιστινίους που έχουν οικογένειες εκεί, δημοσιογράφοι κι ελάχιστοι από τους αλληλέγγυους διαδηλωτές.

Η χθεσινή μέρα ήταν η κορύφωση των κινητοποιήσεων. Αψηφώντας τις απαγορεύσεις συγκεντρωθήκαμε στην πλατεία Ταχρίρ. Όπως το περιμέναμε οι δυνάμεις καταστολής ήταν επίσης εκεί. Μια μικρή πορεία - έστω και συμβολικά - έγινε με ειρηνικό τρόπο για μερικές εκατοντάδες μέτρα και για μερικά λεπτά ο δρόμος παρέμεινε κλειστός. Σημειωτέον ότι η τελευταία πορεία στη χώρα έγινε πριν από 4 χρόνια και κατέληξε σε βίαιη διάλυση από τις αιγυπτιακές δυνάμεις ασφαλείας.

Οι τελευταίες δεν άργησαν να δείξουν την ισχύ τους προσπαθώντας να μας απωθήσουν από το δρόμο προς το πεζοδρόμιο της πλατείας. Η καθιστική παθητική αντίσταση έδωσε το περιθώριο στους Αιγύπτιους αστυνομικούς και εκατοντάδες μέλη της τοπικής ασφάλειας να αναλάβουν δράση. Με σπρωξιές, γροθιές, κλωτσιές, τραβήγματα από τα μαλλιά και χαστούκια και χωρίς κανένας από εμάς να αντισταθεί, μας έσυραν και μας σήκωσαν μεταφέροντας μας στον προκαθορισμένο από αυτούς χώρο. Περί τα 700 άτομα προσπαθήσαμε να ανασυνταχτούμε μετρώντας τις πληγές μας. Ένας Έλληνας διαδηλωτής τραυματίστηκε ελαφρά από κλωτσιές στα πλευρά και φέρει εκδορές.

Αμέσως στήθηκε ένα φόρουμ δηλώσεων από τις διάφορες αποστολές. Με τη σειρά τους Αμερικάνοι, Νοτιοαφρικανοί, Γάλλοι, Σκωτσέζοι, Καναδοί, Ελβετοί, Ιταλοί, Έλληνες, Ινδοί και άλλοι κατακεραυνώσαμε τις κυβερνήσεις μας που είτε συμμετέχουν ενεργά είτε παραμένουν παθητικοί θεατές μιας γενοκτονίας.

Την ώρα που γράφω αυτό το μήνυμα αρκετοί διαδηλωτές παραμένουν αποκλεισμένοι στην πλατεία Ταχρίρ, περικυκλωμένοι από ένα ζωντανό τοίχος δεκάδων αστυνομικών, ενώ σκοπεύουν να περάσουν την Πρωτοχρονιά εκεί στην μετονομασθήσα πλατεία «Ελεύθερης Γάζας». Άλλοι, όπως και η Ελληνική αποστολή – έχουμε αποχωρήσει ετοιμαζόμενοι για την επιστροφή μας στην Ελλάδα.

Ήρθαμε στο Κάιρο για να πάμε στη Γάζα και δεν πήγαμε. Όμως κανείς μας δε θεωρεί αυτή την αποστολή ως αποτυχία. Η αιγυπτιακή κυβέρνηση, που επιχειρεί να βάλει ένα ατσαλένιο πλέγμα σε βάθος 20 με 30 μέτρων στα 14 χιλιόμετρα συνόρων της με τη Γάζα προκειμένου να αποκόψει και υπόγεια τους Παλαιστινίους δέχτηκε πολλαπλά χτυπήματα. Το Ισραήλ τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει ένα ανανεωμένο και δυναμωμένο κίνημα αλληλεγγύης προς τους Παλαιστινίους που διασυνδέθηκε δίνοντας ραντεβού για το μέλλον. Τα ΜΜΕ υποχρεώθηκαν να αφιερώσουν λίγο χρόνο πέρα από το μεγάλο ενδιαφέρον τους για τα τεκταινόμενα στο Ιράν. Η διπλωματία των πολιτών και των κινημάτων είναι εδώ! Άλλη μια χαραμάδα στο τερατώδες τείχος της παγκοσμιοποίησης ράγισε. Καλή αντάμωση... στην ελεύθερη Γάζα, στην ελεύθερη κι ανεξάρτητη Παλαιστίνη!!!


Πηγή: http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B2%CE%BF%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%AC%CE%B6%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%AF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BD