Όσο κι αν βαθαίνει η κρίση κανένας δε σώνεται με κόκα, αλκοόλ ή χασίσι!

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ, ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ

Οι ανθρώπινες σκιές που σέρνονται από πιάτσα σε πιάτσα, οι αποστεωμένες φιγούρες που κοκαλώνουν σε κάποιο παγκάκι ή στα "υποβαθμισμένα" στενά του λεγόμενου ιστορικού κέντρου της Αθήνας, οι χιλιάδες "καταραμένοι", που λόγω της φτώχειας θα ζητιανέψουν για τη δόση τους ή θα κλέψουν, πληθαίνουν συνεχώς.

Είναι γεγονός πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το κράτος εδώ και καιρό δε διαχειρίζεται μόνο τη διατήρηση αυτής της κατάστασης, αλλά και τους όρους μιας άνευ προηγούμενου εξάπλωσής της. Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση συντείνουν τόσο η εξασφάλιση της σιωπής, όσο και η μετατόπιση του "ενδιαφέροντος" στις "παρενέργειες" της παρουσίας πλήθους τοξικοεξαρτημένων στο λεγόμενο ιστορικό κέντρο της πόλης.
Έτσι, οι πάνω από 300 νεκροί από ηρωίνη το χρόνο δεν απασχολούν καν τα μονόστηλα των εφημερίδων, ενώ το "θέμα" φαίνεται ότι έχει χαρακτηριστεί ως "απαγορευμένο" ακόμα και για την "πιάτσα" των "ειδημόνων". Δεν είναι, λοιπόν, να απορεί κανείςγιατί απουσιάζουν εκκωφαντικά αφίσες ενάντια στη νάρκωση και την εξάρτηση από κάθε λογής ουσίες, ή που σπανίζουν τα σποτάκια στην τηλεόραση σε σχέση με το "ζήτημα" και δε θα αντιληφθεί κανενός είδους συστηματική προσπάθεια να αναδειχθέι το μέγεθος και οι επιπτώσεις αυτού του πραγματικού πολέμου με "θύματα" εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Αδικούμε όμως ορισμένους. Πρόκειται για τους πάσης φύσεως διαφημιστές της χρήσης ουσιών που επαναλαμβάνουν μονότονα το ίδιο και το ίδιο τροπάρι περί "ελεύθερης επιλογής", περί χρήσης και όχι κατάχρησης, περί "κοινωνικής αναγκαιότητας" της αποποινικοποίησης και του διαχωρισμού "σκληρών" και "μαλακών" ναρκωτικών.

Αδικούμε τους "εισαγγελείς" που καταδικάζουν όποιον παραβιάζει τα επίσημα κυκλώματα διακίνησης κι εμπορίας ουσιών νάρκωσης και "διέγερσης", ενώ βγαίνουν ευχαριστημένοι από ένα θέατρο ή κέντρο διασκέδασης, όπου οι χρήστες "ευγενών" ουσιών προσφέρουν στο φιλοθεάμον κοινό ένα πλούσιο "καλλιτεχνικό" πρόγραμμα.

Αδικούμε αυτούς που μιλούν ενάντια στην πρέζα την ίδια στιγμή που λανσάρεται η χρήση κοκαΐνης, του "χόρτου", των χαπιών αλλά και πάσης φύσεως αλκοολούχων στα πλαίσια του life style ή της προσπάθειας υπεκφυγής των σκληρών και καταπιεστικών συνθηκών "ζωής" Αυτές οι συνθήκες, όσο χειροτερεύουν μέσα από το "βάθεμα της κρίσης" τόσο ωθούν ανθρώπους στη χρήση ουσιών.

Όμως η αλήθεια είναι πως ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΒΑΘΑΙΝΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΣΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΚΟΚΑ, ΑΛΚΟΟΛ Ή ΚΑΙ ΧΑΣΙΣΙ!

Διάφορα επιχειρήματα χρησιμοποιούνται συχνά και από "επιφανείς" εκπροσώπους κομμάτων, που παρουσιάζονται έτοιμοι να συζητήσουν "λύσεις" προς την κατεύθυνση της "ελεύθερης επιλογής" και του διαχωρισμού των ουσιών σε "σκληρές" και "μαλακές".

Θα το επαναλάβουμε για μιαν ακόμη φορά. Είναι αλήθεια ότι η ποινική μεταχείριση που επιφυλάσσει το κράτος και οι μηχανισμοί του στους τοξικοεξαρτημένους, που φυλακίζονται κυρίως για μικροκλοπές μεγλώνει τον εφιάλτη τους. Είναι αλήθεια ότι η πρέζα ποτέ δεν έλλειψε ποτέ στους έγκλειστους των κολαστηρίων, ούτε τα ψυχοφάρμακα που μοιράζονται με τη σέσουλα στα ψυχιατρεία των φυλακών για να διατηρείται η τάξη και η ηρεμία στα κρατικά μποντρούμια. Άλλο τόσο, όμως, ειναι αλήθεια ότι το να διαπραγματεύεται κάποιος με το κράτος τα όρια της νομιμότητας της κατανάλωσης ναρκωτικών ουσιών σημαίνει συμμετοχή στη διαχείριση του προβλήματος.

Εκτός αν νομίζει κανείς ότι οι εξουσιαστές μετανιωμένοι για τις ευθύνες του είναι έτοιμοι να επανορθώσουν. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι έχει πάψει να αποτελεί κοινωνική πεποίθηση ότι οι μπάτσοι ελέγχουν τη διακίνηση των ναρκωτικών και ότι το κράτος και οι συνθήκες καταπίεσης και εκμετάλλευσης σπρώχνουν ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στην εξαθλίωση μέσω της εξάρτησης από διάφορες ουσίες.

Θα το επαναλάβουμε
Το κράτος και οι μηχανισμοί του ήταν και παραμένουν πρόθυμοι να αποκτήσουν συνένοχους σε κάθε τους έγκλημα. Είναι έτοιμοι να δεχθούν κάθε πρόταση και ιδέα για τη ρύθμιση μιας "ανυπόφορης" κατάστασης. Άλλωστε οι δημοκρατικοί θεσμοί είναι σαν το λάστιχο. Μπορεί κάποιος να ζητήσει να τεντώσουν λίγο παραπάνω. Φθάνει να μη σπάσουν. Φθάνει κανείς να τους αναγνωρίζει. Να ζητά τη βελτίωση των κακώς κειμένων. Φθάνει για να κερδίσει "κάτι" παραπάνω να δίνει άλλοθι στον εξουσιαστικό συρφετό.

Εκτός αυτού, όμως, στην κυριολεξία παραβιάζουν ανοικτά "παράθυρα" όσοι διεκδικούν από το κράτος να προχωρήσει στις περιβόητες αντιαπαγορευτικές πολιτικές. Οι εξουσιαστές έχουν αποδείξει τις ικανότητές τους να εμφανίζουν τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις τους ως κοινωνικά αιτήματα, τα οποία δήθεν ενστερνίζονται ύστερα από διεκδικητικές πιέσεις. Το παραμύθι είναι παλιό, γνωστό και δοκιμασμένο. Ειδικά σε περιόδους "κρίσεων", καταρράκωσης των αυταπατών περί "κεκτημένων" εργασιακών ή άλλων. Ειδικά σε κοινωνικούς χώρους όπου με εκκωφαντικό τρόπο έχει καταγραφεί η κοινωνική ανυποταξία. Και ακόμα περισσότερο όταν ένα πλήθος νέων ανθρώπων παραμένει σταθερά μακριά από κάθε κόμμα με συνειδητά στραμμένη την πλάτη στην πολιτική.

Το ζήτημα λοιπόν για τους αναρχικούς δεν είναι να προτείνουν τρόπους, ώστε να εξωραϊστεί η "προβληματική" εικόνα χιλιάδων κολασμένων, που περιφέρονται στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, ανάμεσα τους και πλήθος μεταναστών. Το ζήτημα για τους αναρχικούς δεν είναι να βρουν τρόπους να συνταχθούν ουσιαστικά με τις εξουσιαστικές λογικές αγωνιζόμενοι για "καθαρές" πλατείες και μάλιστα "ιστορικές", την ίδια στιγμή που δημαρχαίοι,, ιδιοκτήτες ακινήτων, μεγαλοεργολάβοι και κάθε είδους επίδοξοι αναπλάστες υπερασπίζονται τα ιερά και τα όσια μια άλλης "ιστορικότητας", αυτής του κέντρου της Αθήνας.

Και όμως η πραγματικότητα είναι τόσο γυμνή. Ένας πραγματικός στρατός από κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις ελέγχει ολοένα και πιο ασφυκτικά "ιστορικά" κέντρα και πλατείες. Ελέγχει τη διακίνηση ουσιώ, ορίζει και μεταικινεί πιάτσες τοξικοεξαρτημένων, αλλά και πιάτσες σωματεμπορίας. Ως εκ τούτου παραμένει το μεγάλο αφεντικό, που μπορεί να κάνει τα "στραβά μάτια" όταν θέλει, όπου θέλει και με όποιους όρους θέτει κάθε φορά. Ως εκ τούτου οι επιχειρήσεις "σκούπα" αναδεικνύουν τις εξουσιαστικές "αρετές" και μόνο αυτές.

Για εμάς οι τοξικοεξαρτημένοι δεν είναι μιάσματα, δεν είναι ανθρώπινα "απόβλητα", ούτε άρρωστοι, ούτε εγκληματίες. Γιατί πιστεύουμε ότι ακόμα και μέσα από τα ανθρώπινα πολλές φορές συντρίμμια μπορεί να ορθωθεί η αξιοπρέπεια. Γιατί δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε τους τοξικοεξαρτημένους ούτες να τους χαρακτηρίσουμε ως "τελειωμένους".

Κάθε είδους ανοχή στη νάρκωση και την εξάρτηση από ουσίες δεν μπορεί παρά να είναι ασυμβίβαστη με τον αγώνα για την ελευθερία και την αναρχία. Ο αγώνας ενάντια σε κράτος και εξουσία είναι και αγώνας ενάντια σε κάθε είδους νάρκωση, εξάρτηση και καταστολή.

Συσπείρωση αναρχικών

Πηγή: http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=308&Itemid=1

Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης

Την αύξηση του μέσου όρου ηλικίας συνταξιοδότησης κατά τουλάχιστον δύο χρόνια, από τα 61 στα 63 χρόνια, έως το 2015, προανήγγειλε ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος στην εισήγησή του για τις δομικές αλλαγές στο ασφαλιστικό. Ξεκαθάρισε επίσης ότι θα μπει τέλος στις εθελούσιες εξόδους και θα δοθούν κίνητρα παραμονής στην εργασία.

Ο κ. Λοβέρδος τόνισε επίσης ότι «το ασφαλιστικό σύστημα με τα δεδομένα του 2009, αλλά και τις δομικές αδυναμίες του, θέτει σε κίνδυνο την καταβολή συντάξεων από το 2015», ενώ διευκρίνισε πως ο κοινωνικός διάλογος για το ασφαλιστικό δεν αφορά σε καμία περίπτωση τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.

Πηγή: http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%B1%CF%85%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-2-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1



"12/9/2009 (Ομιλία στη ΔΕΘ): «Η πρόταση που ακούσαμε, πριν μια βδομάδα, ήταν και θα είναι καταστροφική για τη χώρα. Αν, σήμερα, παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά».
13/9/2009 (Συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ): «Επειδή έχω ρωτήσει πολλές φορές ειδικούς πάνω στο θέμα αυτό - και ειδικούς κυρίως στην Ελλάδα - θεωρείται ότι αυτό δεν είναι το πρόβλημα για την εξυγίανση και βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος, γι' αυτό εμείς έχουμε πάρει θέση για τη μη αλλαγή των ορίων ηλικίας».
GIORGOS Παπανδρέου.

Τα ψέματα είναι τόσο κραυγαλέα που μόνο ένας χυδαίος άνθρωπος θα εξαπατούσε με τις παραπάνω ρήσεις του το λαό.

Μα το θέατρο συνεχίστηκε και χθες όπου ο Πάγκαλος εξεστόμισε από εκπομπή της ΝΕΤ ότι «η κοινωνία έχει λεφτά, το κράτος δεν έχει» και ότι η συζήτηση «περί προεκλογικών δεσμεύσεων δεν ωφελεί».

Αλλά ας μην ξεχνάμε και τον καλό κύριο Παπασπύρου της ΑΔΕΔΥ που δύο μέρες πριν την αυριανή απεργία, που λέει ότι έχει «προκηρύξει», πήγε σε ραντεβού στο Μεγάρο Μαξίμου και συναντήθηκε με τον υπουργό Επικρατείας παρά τω Πρωθυπουργώ, Χ. Παμπούκη.

Το έδαφος βέβαια για της σημερινές εξαγγελίες το είχε προετοιμάσει ο Πρετεντέρη, στο MEGA, όπου κραύγαζε πως το να δουλεύεις στα 65 δεν είναι καταδίκη, είναι δικαίωμα.

Είναι τόσο Άθλιοι, ανυπόληπτοι που παρουσιάζουν τους εργαζόμενους προνομιούχους. Και αφού εργαζόμενος είναι προνομιούχος πρέπει να αποδεχτεί σαν «εθνικό χρέος του» να μειωθεί ο μισθός του,και να δουλεύει περισσότερα χρόνια για λιγότερη σύνταξη.

Το επιβάλει ο «πατριωτισμός» για να σωθεί η χώρα από τους κακούς «κερδοσκόπους». Λες και ο καπιταλισμός δεν έχει σαν ουσία του το περισσότερο κέρδος, αλλά νοιάζεται για τον εργαζόμενο.

Μια δράκα τραπεζιτών, εφοπλιστών και των κάθε λογής άπληστων της τάξης των καπιταλιστών που μαζί με τους υπαλλήλους τους που εδρεύουν στη βουλή, και μέσα από τους λογής πρόθυμους σαλιάρηδες δημοσιογράφους, βαφτίζουν το στυγνό, το ιδιοτελές, το βουλιμικό, το αποκρουστικό και απάνθρωπο ταξικό τους συμφέρον σαν «συμφέρον του έθνους»!

Μπορεί να γίνει η «καπιταλιστική κρίση» ο τάφος τους;
Ας καθαρίσουμε το τοπίο."

Σχόλιο χρήστη στο TVXS (ioulianos).

"«... ενώ διευκρίνισε πως ο κοινωνικός διάλογος για το ασφαλιστικό δεν αφορά σε καμία περίπτωση τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.»

Γιατί δεν αφορά τα σώματα ασφαλείας και το στρατό;
Οι πιο άθλιοι, αμμόρφωτοι (ΕΛ.ΑΣ) και πριμοδοτούμενοι συνταξιοδοτικά που επιβαρύνουν δυσανάλογα το δημόσιο ταμείο γιατί είναι εκτός;
Γιατί χαϊδεύονται ειδικά οι πραίτωρες του Χρυσοχοίδη;
Mήπως επειδή αυτά τα τσουτσέκια/χαραμοφάηδες θα χρησιμοποιηθούν ως ο στρατός επιβολής των μέτρων;

Ακούσατε τίποτα για τη συνταξιοδότηση των βουλευτών στην 4ετία; Θα πάει στην 35ετία όπως των υπολοίπων εργαζομένων που παράγουν και έργο, αντίθετα με τα 300 λαμόγια που λεηλατούν και θα έπρεπε από τα έδρανα να οδηγούνται στη φυλακή;"

Σχόλιο χρήστη στο TVXS (υποψιασμένος).

"Αρχίζει να γίνεται πράξη το όνειρο όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης:
"Οι Έλληνες εργαζόμενοι, ή πρέπει να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν, ή να συνταξιοδοτούνται πεθαμένοι"."

Σχόλιο χρήστη στο TVXS (mathe).

ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΕΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ

Παρέμβαση και διακοπή συνεδρίου μεγαλοβιομηχάνων

Παρέμβαση περίπου 50 συντρόφων/ισσών έγινε σήμερα το απόγευμα (σσ. Τρίτη 9/2/10) στο ξενοδοχείο Νικόπολις λίγο έξω από την θεσσαλονίκη, την ώρα που πραγματοποιούνταν η τελική από μια σειρά εκδηλώσεων για την ελληνική βιομηχανία και τα σχέδια των αφεντικών για αναδιάρθρωση. Το συνέδριο διοργανωνόταν από το σύνδεσμο βιομηχάνων βορείου ελλάδος και την eurobank και συμμετείχαν αρκετά από τα κεφάλια από την συνομοταξία των ελληνικών αφεντικών (ΣΕΒ, Υπουργός Οικονομίας, ΓΣΕΕ).
Σηκώθηκε πανώ, φωνάχτηκαν αρκετά συνθήματα και πετάχτηκαν τρικάκια και κείμενα. Φεύγοντας, ξεχάστηκαν πίσω και κάποιες πατατόβομβες που βάρυναν την ατμόσφαιρα και ματαίωσαν την φιέστα, κάτι που ήταν και στόχος της δράσης.
Ακολουθούν φωτογραφίες από την παρέμβαση και το κείμενο που τη συνόδεψε.
Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών!

Έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που η διεθνής και κυρίως η ντόπια δημαγωγία παρουσιάζουν την παρούσα κρίση σαν ένα φυσικό φαινόμενο. Ένα αναπόφευκτο γεγονός που οφείλουμε να αποδεχτούμε και να υπομείνουμε όλοι μαζί. Αποκομμένη από το ιστορικό πλαίσιο και τις βαθύτερες αιτίες, απονεκρωμένη από τους ανταγωνισμούς που είναι πάντοτε παρόντες, κάθε τέτοια αναφορά στην κρίση καταλήγει σε μια ταυτολογία. Για την κρίση του καπιταλισμού φταίει η κρίση, οι αδηφάγοι κύκλοι ή, σε στιγμές μεγαλύτερης διαύγειας, η έλλειψη ελέγχου της αγοράς. Ακόμη και με την πλάτη στον τοίχο (ή ειδικά γι'αυτό...), οι υπέρμαχοι του καπιταλισμού φωνάζουν όλο και πιο αγχωμένα πως “οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει”, έστω κι αν τους ξεφεύγει πως το μόνο που απέμεινε είναι η πολιτική οικονομία του ψέματος.

Αυτή η θεαματική διαχείριση της κρίσης σαν ένα φυσικοποιημένο κακό, έχει, ανάμεσα στα άλλα οφέλη, μια γνώριμη συνταγή: εθνική ενότητα τη λένε. Οι αγωνιώδεις δηλώσεις για την αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας και οι γεμάτες αυτοθυσία εκκλήσεις “να ματώσουμε ρε παιδιά για λίγα χρονάκια”, είναι το προπέτασμα για έναν ωμό εκβιασμό : “αφού δεν ιδωτικοποιήθηκαν όσα κέρδη θα θέλαμε, ας κοινωνικοποιηθούν τώρα οι ζημιές”. Με αυτόν τον τρόπο θα κληθούν οι από-κάτω να πληρώσουν για το γεγονός ότι δεν ήταν αρκετά εκμεταλλεύσιμοι/ες (τουλάχιστον όχι όσο θα ήθελαν τα αφεντικά ώστε να αποκαταστήσουν το χρόνο που δανείζονταν από το μέλλον, ελπίζοντας πως θα τον ξεπληρώσουν με την ένταση της εκμετάλλευσης ). Με ανεργία, πάγωμα ή μειώσεις μισθών, περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, αναδιοργάνωση του ασφαλιστικού. Κάπως έτσι, όχι μόνο εμπεδώνονται για ακόμη μια φορά οι κυρίαρχες ιδεολογίες, αλλά επιχειρείται σε πραγματικό χρόνο μια βαθύτερη καθυπόταξη των υπηκόων με το πρόσχημα μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Οι αγώνες και οι απεργίες απαγορεύονται γιατί υπονομεύουν την κοινή προσπάθεια να σώσουμε τον τόπο, οι συγκρούσεις απαξιώνονται γιατί εκθέτουν την χώρα μας στο εξωτερικό, μειώνοντας τον τουρισμό αλλά και την πιστοληπτική της ικανότητα.

Ανάμεσα στ'άλλα, λοιπόν, η κρίση είναι και μια ευκαιρία για νέες δουλειές. Βusiness as usual. Κι εδώ δε χωράνε συστολές ̇ όσο θα υπάρχει κεφάλαιο θα υπάρχουν και οι βλέψεις για νέες περιφράξεις, για νέες λεηλασίες ανθρώπων και φυσικών πόρων. Η κρίση είναι μια χρήσιμη περίοδος γι'αυτό, διαστέλλοντας τα όρια της κοινωνικής συναίνεσης (ουσιαστικά της αποδοχής ενός βαθμού βίας και εκμετάλλευσης) και αναδιοργανώνοντας τις σχέσεις εργασίας και αναπαραγωγής. Ας μην ξεχνάμε πως σε μια τέτοια περίοδο οι διακρατικοί ανταγωνισμοί αυξάνονται και πως στην αρχή της επόμενης φάσης, κάθε κράτος θα ήθελε να ξεκινήσει με τους ευνοϊκότερους όρους. Με τον καπιταλισμό του αναδιαρθρωμένο και τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς αμβλυμένους.

Έχουν, λοιπόν, καλούς λόγους τα αφεντικά να βλέπουν από τώρα 10 (και περισσότερα) χρόνια μπροστά και να σχεδιάζουν τις κινήσεις τους. “Για φαντάσου, 2020, τα ακραία κρισιακά φαινόμενα έχουν υποχωρήσει, το μαύρο συννεφάκι έχει φύγει πάνω από το κεφάλι της ελλάδας κι εμείς απολαμβάνουμε την ανάπτυξη και συσσώρευση κάτω από τον ήλιο της ακραίας υποτίμησης. Γελάνε και τα μουστάκια μου, σύνεδρε.”

Μα αυτά δεν είναι αναπτυξιακά σχέδια, είναι πολεμικές προετοιμασίες. Κι όμως, όσο αυτοί σχεδιάζουν επί χάρτου, η πραγματική κοινωνική κίνηση συχνά εγκυμονεί εκπλήξεις. Το κοινωνικό συμβόλαιο έχει σπάσει και οι κοινωνικές αντιστάσεις εκφράζονται όλο και πιο δυναμικά, ξεπερνώντας τις διαιρέσεις και τις διαμεσολαβήσεις που μας επιβάλλονται. Δε συμμεριζόμαστε τις δυστοπίες τους, αντίθετα βλέπουμε την δική μας έξοδο από την κρίση αλλού. Στη συλλογικοποίηση των καθημερινών αρνήσεων, στη σύνδεση των αγωνιζόμενων κομματιών, στις νέες κοινότητες των εξεγερμένων. Σ'όλα αυτά που δημιουργούν και οξύνουν τις κρίσεις του καπιταλισμού, μέχρι την τελεσίδικη καταστροφή του.












Πηγή: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1130376

ΓΙΑΤΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΡΙΣΗ

Προφυλάκιση για ένα αποτύπωμα σε πλαστική σακούλα!!!

Η κρατική εξουσία με την ενεργοποίηση των απαραίτητων βοηθητικών μηχανισμών παραγωγής φόβου και συναίνεσης, στο πλαίσιο της αντι-εξέγερσης, ξεκίνησε από τον Σεπτέμβρη του 2009 ένα κυνήγι μαγισσών. Η πρόσφατη προφυλάκιση του 21χρονου Ν.Β. με μόνο αποδεικτικό ένα αποτύπωμα σε κενή πλαστική σακούλα, αποδεικνύει ότι έχουμε να κάνουμε με μια βιομηχανία μαζικής παραγωγής υπόπτων.

Λίγες μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2009, οι προστάτες της Ελληνικής Δημοκρατίας εισβάλουν σε σπίτι αναρχικού στο Χαλάνδρι, του Χάρη Χ. Τον συλλαμβάνουν και του προσάπτουν κατηγορίες για συμμετοχή στην ΣΠτΦ. Η σύνδεση του Χάρη Χ. με την ΣΠτΦ προκύπτει από εικασίες της Αντιτρομοκρατικής, η οποία εμφανίζει και εξαφανίζει ευρήματα, όπως υπολείμματα εκρηκτικού μηχανισμού σε κάδο κοντά (!!!) στο σπίτι του συλληφθέντα. Ταυτόχρονα συλλαμβάνονται ο ξάδερφος του και η φίλη του και ένας ακόμα αναρχικός, ο Παναγιώτης Μ., που διατηρούσε φιλικές σχέσεις μαζί του. Για να στηριχθούν οι συλλήψεις των τελευταίων, τα media, καθ’ υπόδειξη της ΕΛ.ΑΣ., βαφτίζουν το σπίτι γιάφκα, και ως στοιχεία χρησιμοποιούνται τα αποτυπώματά τους στο σπίτι! Παράλληλα στήνεται προεκλογικό υπερθέαμα προς τέρψιν των ψηφοφόρων. Όλοι τους δηλώνουν αθώοι, αναλαμβάνοντας την ευθύνη μόνο για την πολιτική και κοινωνική τους δράσης. Οι τρεις, εκτός της κοπέλας, βρίσκονται προφυλακισμένοι εδώ και 5 μήνες.

Με τον Χρυσοχοίδη πλέον στο τιμόνι της καταστολής, το κράτος ξεκινά ολομέτωπη επίθεση. Επιχειρεί να τρομοκρατήσει όχι μόνο άτομα που κινούνται σε πολιτικούς χώρους, αλλά, όπως στον εμφύλιο, και τα φιλικά και οικογενειακά τους πρόσωπα, ποινικοποιώντας έτσι τις κοινωνικές τους σχέσεις.

- Αμέσως βγαίνουν εντάλματα σύλληψης για άλλους έξι, που είτε έχουν πολιτικές είτε φιλικές σχέσεις με τους προαναφερθέντες. Μοναδικά στοιχεία παραμένουν τα αποτυπώματα στο σπίτι του Χάρη Χ. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τα εντάλματα που βγαίνουν σωρηδόν για ανθρώπους γνωστούς στις διωκτικές αρχές για την συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες.

- Στις 14/11/09 συλλαμβάνεται η Αντιγόνη Χ., έξω από την κατάληψη Σκαραμαγκά, με στοιχεία ένα αποτύπωμα σε κηροπήγιο !!!, το οποίο όμως έκανε φτερά. Η «επικίνδυνη τρομοκράτισσα», όπως την παρουσίαζε ο τύπος, αφήνεται προσωρινά ελεύθερη.

- Πάρα το φιάσκο, άλλα 5 «κρυφά» εντάλματα σύλληψης εκδίδονται, πάντα με την ίδια συλλογιστική.

- Στις 5/1/10 η υπόθεση του Νίκου Μ, αποδεικνύεται και πάλι φιάσκο. Στοιχεία είναι και πάλι αποτυπώματα τα οποία βρέθηκαν σε ηλεκτρονικό υπολογιστή που ο Νίκος Μ. είχε συναρμολογήσει (πριν την εμφάνιση της ΣΠτΦ) για τον συνάδελφό του φοιτητή Χάρη Χ. Αφήνεται ελεύθερος μέχρι την δίκη, κατηγορούμενος με τον Τρομονόμο.

- Συλλαμβάνεται στις 1/2/10 άλλο ένα άτομο, με κατηγορίες που του απαγγέλλονται με τον Τρομονόμο, το οποίο αυτή την φορά προφυλακίζεται. Η διαφορά του με τις προηγούμενες υποθέσεις; Ένα δακτυλικό αποτύπωμα σε μια πλαστική σακούλα και ένα ακόμα σε ένα έντυπο. Και όλα αυτά στο σπίτι-«γιάφκα» στο Χαλάνδρι.

Μέσα από την καταστολή του εσωτερικού εχθρού περνά η κοινωνική καθυπόταξη. Απέναντι στην εκκωφαντική σιωπή που επιβάλλουν, να προτάξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε όσους/ες βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής τρομοκρατίας.

Πηγή: http://athens.indymedia.org/

Τι γίνεται ρε παιδιά? Το κράτος κατασκευάζει ενόχους με διάφορους τρόπους, όπως να φορτώνει τσάντες με πέτρες σε προσαχθέντες από πορείες ή κατηγορώντας αγωνιζόμενους ανθρώπους για συμμετοχή σε οργανώσεις, έχοντας σαν αποδεικτικό στοιχείο το αποτύπωμά τους σε κινητό αντικείμενο (!). Κάθε βράδυ τα Εξάρχεια γεμίζουν ασφ-αλήτες και κάθε λογής μπατσαριού, μετατρέποντας έτσι τη γειτονιά σε αντικείμενο πειραματισμού της καταστολής, και ενθαρρύνοντας τους ανίκανους να διαμορφώσουν μια κάποια δική τους γνώμη, να προτιμήσουν τη ζεστασιά που τους προσφέρει ο καναπές τους μπροστά από την τηλεόραση. Η κρατική τρομοκρατία για άλλη μια φορά οργιάζει.

Και εμείς τι κάνουμε? Στο ίδιο έργο θεατές..