Ούτε σύνορα, ούτε έθνη

by L. Akai - ZSP Monday, Jun 2 2008, 12:12pm
bezgranic@bzzz.net
poland / czech / slovak / migration / racism / press release

Κλείστε τη Frontex!

Στις 6 Ιουνίου θα διεξαχθεί μια διεθνής διαδήλωση μπροστά από την έδρα της Frontex στη Βαρσοβία.

Στις 6 Ιουνίου θα διεξαχθεί μια διεθνής διαδήλωση μπροστά από την έδρα της Frontex στη Βαρσοβία. Μια ημέρα πριν, θα γίνει μια μίνι-διάσκεψη για τη μετανάστευση. Θα υπάρχουν συζητήσεις και μια έκθεση στις 16 και 17 Μαΐου στην ίδια πόλη. Αντίσταση στη Frontex

Ο πόλεμος, ο οικονομικός ιμπεριαλισμός, η εμφύλια διαμάχη, η περιβαλλοντική υποβάθμιση και ένας πλήθος άλλων παραγόντων, που συνδυάζονται με τον αυξανόμενο τεχνολογικό έλεγχο και τη στρατιωτικοποίηση των συνόρων, είναι γεγονότα που δείχνουν ότι οι άνθρωποι θα διατρέξουν ακόμη πιο μεγάλο κίνδυνο στην προσπάθεια άσκησης της ελευθερίας κινήσεων και καταφυγίου, για να βρουν ασφαλείς κατοικίες ή θέσεις εργασίας, με κάποια ακόμη ελάχιστη οικονομική προοπτική, αλλιώς δεν θα έχουν καμία προοπτική.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μεταβληθεί σε φρούριο και επιδιώκει να ελέγξει τη μετανάστευση στα μέτρα της και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του παγκόσμιου κεφαλαίου. ΄Όλα αυτά βαίνουν, σε τελευταία ανάλυση, προς όφελος της επιχείρησης του να κρατιέται αιχμάλωτη η αγορά εργασίας στις χώρες εκείνες όπου οι μισθοί είναι φτωχοί και δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση, ώστε να επιτρέπει στα κεφάλαια και τα εμπορεύματά τους να κυκλοφορούν, αλλά και για να κρατά τους ανθρώπους αδρανείς. Προκειμένου να ελεγχθεί καλύτερα η ροή της μετανάστευσης, η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε τη Frontex.

Η Frontex είναι αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) που συντονίζει την αντιμεταναστευτική δραστηριότητα, καταρτίζει και διαχειρίζεται τον συνοριακό έλεγχο της Ε.Ε. Συντονίζει, επίσης, αυτή την δραστηριότητα μέσω της αστυνομίας, του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών. Το πρόγραμμα RABITs (Rapid Border Intervention Teams – Ταχείες Συνοριακές Ομάδες Επέμβασης) που καθοδηγείται από την Frontex, διεξάγει στρατιωτικού τύπου ασκήσεις ως προετοιμασία για την ανάληψη επιχειρήσεων ενάντια σε ομάδες μεταναστών. Έτσι τώρα υπάρχει αυξανόμενη πιθανότητα κάποιος να πυροβοληθεί θανάσιμα στην προσπάθειά του να διασχίσει τα σύνορα.

Τυχαία δολοφονία

Καθώς οι μετανάστες αναγκάζονται να χρησιμοποιούν όλο και πιο επικίνδυνους τρόπους για να διασχίζουν τα σύνορα, οι λαθρέμποροι ανθρώπων και οι διάφορες μαφίες κάνουν καλές δουλειές. Αλλά το τίμημα των μεταναστών είναι συχνά ο θάνατος στο πίσω μέρος ενός υπερφορτωμένου φορτηγού ή εν πλω. Το τελευταίο γίνεται όλο και περισσότερο συχνό χάρη στις θαλάσσιες περιπόλους της Frontex. Αντί να ακολουθούν κοντινές διαδρομές, οι μετανάστες επιλέγουν τις μακρύτερες εν πλω και έτσι πιο πολλοί τώρα βρίσκουν το θάνατο.

Συγχρόνως, το γεγονός ότι δεκάδες πτωμάτων υποψήφιων μεταναστών ξεβράζονται στις παραλίες, προκαλεί τα παράπονα πολλών χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι και έτσι είναι πολυάσχολες στη στρατολόγηση Ασιατών για να πάνε εκεί να εργαστούν. Με την ποινικοποίηση της μετανάστευσης, οι αρχές μεταχειρίζονται τους θανάτους αυτούς ως ευθύνη των ίδιων των ανθρώπων, δηλαδή εκείνων που επέλεξαν να εκτεθούν σε κάθε κίνδυνο και αυτών που παρέβησαν το νόμο. Αλλά είναι το ίδιο το σύστημα που είναι δολοφονικό.

Κανένας δεν είναι παράνομος

Έχουμε την άποψη ότι οι πόροι της γης ανήκουν συλλογικά στην ανθρωπότητα και ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι να ζήσουν, να εργαστούν και για να διαθέσουν τα προϊόντα της εργασίας τους καθώς επίσης και τους φυσικούς πόρους με εξισωτικό τρόπο. Τα σύνορα που έχουν χαραχτεί στη γη για να μας διαιρούν τεχνητά, χρησιμεύουν συχνά για να προστατεύουν τα συμφέροντα εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία, δηλαδή των μη κανονικών ανθρώπων. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι είτε να πάνε όπου επιθυμούν είτε να μείνουν στον τόπο τους, απαλλαγμένοι από την οποιαδήποτε επιθετική και αρπακτική πολιτική του κράτους και των μεγαλο-επιχειρήσεων που εκδιώκουν τους ανθρώπους από τους τόπους τους, προσπαθώντας να μονοπωλήσουν τους φυσικούς πόρους για τα κέρδη τους. Για εκατοντάδες χρόνια, οι μεγαλο-επιχειρήσεις εισβάλουν παντού, φτιάχνοντας φυτείες, κάτεργα εκμετάλλευσης και ορυχεία, που καταστρέφουν τις τοπικές κοινότητες, ισοπεδώνουν τις τοπικές οικονομίες, χρησιμοποιώντας τους ανθρώπους ως σκλάβους ή ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Όλα αυτά τα πράγματα, και σε μια μικρότερη έκταση, οι φυσικοί παράγοντες (που προκαλούνται μερικές φορές από την υπερβολική χρήση των φυσικών πόρων), έχουν δημιουργήσει μια παγκόσμια τάξη με τα δισεκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού να κατοικούν πλέον σε μέρη που χτυπιούνται άσχημα από την ένδεια που προκαλείται από την άγρια εκμετάλλευση. Κανένας δεν μπορεί να αναρωτηθεί γιατί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος θα επιθυμούσε να εγκαταλείψει αυτά τα μέρη.

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εκτίθενται περαιτέρω όλο και πιο πολλοί άνθρωποι στα αποτελέσματα όλων αυτών των προβλημάτων, δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη συνεχή ποινικοποίηση, την καταστολή και την εκτόπιση των μεταναστών. Αυτό που πρέπει να χτυπηθεί είναι η ρίζα του προβλήματος.

Θα πάμε στα γραφεία της Frontex με συνθήματα όπως «Κανένας δεν είναι παράνομος» και «Ούτε σύνορα ούτε έθνη» για να αντιμετωπίσουμε τους κυνηγούς μεταναστών με τις συνέπειες της πολιτικής τους και για να δείξουμε ποια είναι αυτά που προστατεύει πραγματικά αυτή η πολιτική: δυστυχία, ένδεια, εκμετάλλευση, ρατσισμός, ιμπεριαλισμός και παγκόσμιος καπιταλισμός.

ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΗ FRONTEX!

No Borders Poland

Διαδήλωση Παρασκευή, 6 Ιούνη 2008, στα κεντρικά γραφεία της Frontex στη Βαρσοβία.

*Δημοσιεύτηκε στο www.anarkismo.net

Ελληνική μετάφραση «ούτε θεός-ούτε αφέντης», 1 Ιούνη 2008.

5η Ιουνίου...

Η 5η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως η παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος. Τι πρωτότυπο! Όλοι ξαφνικά θυμήθηκαν το περιβάλλον, τα προβλήματα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε με την συμπεριφορά μας απέναντί στην φύση. Για μια μέρα όλοι μιλούσαν για το πως θα πρέπει ν' αλλάξουμε συμπεριφορά, να γίνουμε πιο "φιλικοί" προς το περιβάλλον και πολλά άλλα, που νιώθεις πως για τους περισσότερους είναι "λόγια του αέρα". Εγώ έχω την απορία, πόσοι από όλους αυτούς τους αξιωματούχους(πάσης φύσεως) και μη, άφησαν έστω και μια μέρα τ' αυτοκίνητά τους στο σπίτι, πόσοι άφησαν για ανακύκλωση έστω και μια παλιά εφημερίδα, πόσοι δεν πέταξαν έστω και ένα σκουπίδι κάτω. Τι συνηθισμένο, και όμως απαραίτητο να λεχθεί ξανά! Δεν έχει σημασία να θυμόμαστε το περιβάλλον μια μέρα το χρόνο και αυτό τύποις! Πρέπει να αλλάξουμε κάποιες από τις συνήθειές μας και κάθε μέρα που περνάει να σκεφτόμαστε το περιβάλλον. Ούτως ή άλλως, ο καθένας μπορεί με πολύ "μικρά" πράγματα να βοηθήσει. Δεν είναι κάτι καινούριο αυτό. Όλοι φαντάζομαι θα το έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους.Θυμάμαι το περιβάλλον, δεν σημαίνει λέω ή κάνω κάτι στις 5 Ιουνίου κάθε χρόνο. Θυμάμαι το περιβάλλον σημαίνει κάνω κάτι κάθε μέρα που περνάει, ώστε να μπορέσω να ζήσω κι εγώ και οι επόμενες γενιές καλύτερα και ποιοτικότερα...

Κακοποίηση ανηλίκων

Ενοχή ή φόβος, αδιαφορία ή υποκρισία, παθογένεια ή απροθυμία, εγωτικός αυτισμός ή απλώς αυτοπροστασία (άρνηση εμπλοκής), η ελληνική κοινωνία φαίνεται να ειδικεύεται στο τρίπτυχο «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα». Και όσο εμείς ομνύουμε στο υγιές, στενό, περιβάλλον μας, τα στοιχεία μάς διαψεύδουν βροντωδώς:
Το πρόβλημα των εξαφανισμένων, θυμάτων απαγωγής και σεξουαλικά κακοποιημένων παιδιών είναι μεγάλο, ωστόσο υποτιμημένο, ενώ η πληροφόρηση πάνω σε αυτό χαρακτηρίζεται ελλιπής. Μόνο στις ΗΠΑ αναφέρονται ετησίως 800.000 εξαφανίσεις παιδιών. Στη Βρετανία 105.000, στη Γερμανία 50.000 και 39.000 στη Γαλλία. Το πρόβλημα της σεξουαλικής κακοποίησης έχει φτάσει σε εξαιρετικά κρίσιμο σημείο. Υπολογίζεται ότι 1 στα 5 κορίτσια και 1 στα 10 αγόρια θα υποστούν σεξουαλική κακοποίηση μέχρι την ηλικία των 18, ενώ μόνο 1 στα 3 παιδιά θα αναφέρει το γεγονός.

Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι περισσότερα από 10.000 παιδιά υφίστανται βαριά σωματική κακοποίηση (περίπου 2% του παιδικού πληθυσμού), ενώ θύματα σεξουαλικής κακοποίησης -στη συντριπτική πλειονότητα από τους γονείς τους- πέφτουν το 17%-18% των κοριτσιών και το 7%-8% των αγοριών. Την ίδια ώρα, έρευνες δείχνουν ότι τα 2/3 των γονέων εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο…

Αναρχία

Η Αναρχία είναι η θεωρία που προτείνει μια κοινωνία απαλλαγμένη απο τα δεσμά της εξουσίας, μια κοινωνία όπου η κυρίαρχη ηθική αρχή είναι το να κάνεις στον άλλον ό,τι θα ήθελες να σου κάνει και αυτός υπό τις ίδιες περιστάσεις, μια κοινωνία με αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια που είναι αναγκαία για την επιβίωση και την εξέλιξη του ανθρώπου καθώς είναι κοινωνικό ον.
Σαν αναρχικοί αρνούμαστε το Κράτος, σαν κύριο εκπρόσωπο της εξουσίας και γιατι έχει δημιουργηθεί για να διασφαλίζει με νόμους, βία και προπαγάνδα τα συμφέροντα και την ιδιοκτησία των Καπιταλιστών. Αρνούμαστε την εξουσία ανθρώπου απο άνθρωπο και πιστεύουμε πως η μόνη εξουσία στην οποία ο άνθρωπος πρέπει να υποτάσεται είναι αυτή της φύσης, δηλαδή να ζει μαζί της αρμονικά γιατί δεν μπορεί να επιβιώσει ανεξάρτητα απο αυτή όντας κομμάτι της. Επιδιώκουμε μια κοινωνία με απόλυτη ελευθερία γιατι την θεωρούμε το μεγαλύτερο και πολυτιμότερο αγαθό. Θέλουμε μια κοινωνία με αυτοδιεύθυνση και άμεση δημοκρατία όπου κάθε κοινότητα θα είναι αυτόνομη και οι άνθρωποι θα συναποφασίζουν και θα αλληλοβοηθιούνται για να προοδεύουν υλικά και πνευματικά. Θέλουμε τα μέσα παραγωγής να ανήκουν στις κοινότητες και οι άνθρωποι να τα χρησιμοποιούν προς όφελος τους και όχι προς όφελος των αφεντικών. Δεν πιστεύουμε σε σύνορα και πατρίδες γιατί πιστεύουμε στην αδελφοσύνη όλων των αθρώπων. Τα σύνορα δημιουργήθηκαν στους αιώνες απο τους κεφαλαιοκράτες και τους κρατιστές για να χωρίσουν τις ιδιοκτησίες και την κυριαρχία τους. Εμείς θεωρούμε πατρίδα μας ολόκληρη τη γη γιατι πάνω σε αυτή ζούν όλοι οι άνθρωποι και έχουμε για ιστορία μας την ιστορία όλων των πολιτισμών γιατί τους θεωρούμε όλους ισάξιους και μας αρέσει να παίρνουμε θετικά απ’ όλους. Εφόσον οι μισθωτοί δούλοι όλης της γης έχουν τα ίδια συμφέροντα θα πρεπει να είναι αδελφομένοι για να τα ικανοποιήσουν. Τα Κράτη για να διχάζουν τους ανθρώπους ώστε να μην ξεσηκώνονται εναντίον τους και για να τους χρησιμοποιούν για τους πολέμους τους, θέτουν όλα σαν πρόσχημα την εθνική ενότητα, δηλαδη την συμφιλίωση εκμεταλευτών με τους εκμεταλευόμενούς τους λέγοντας οτι είναι ένα έθνος και πως έχουν εθνικούς εχθρούς να αντιμετωπίσουν. Έτσι αρνούμαστε τους ιμπεριαλιστικούς και τους εθνικούς πόλεμους και υποστηρίζουμε μόνο τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο. Θέλουμε την καταστροφή κάθε μορφή ιεραρχίας, κοινωνικών ανισοτήτων και όλων των τάξεων, θέλουμε δηλαδή πραγματική ισότητα και δίκαιη κατανομή του πλούτου.

Στον αγώνα μας για την αναρχία χρησιμοποιούμε σαν όπλα μας την αλληλεγγύη, την πολύμορφη δράση και την αυτοοργάνωση. Είμαστε κατά της άσκοπης βίας. Την χρησιμοποιούμε μόνο ενάντια στην Κρατική βία. Η αναρχία θα επικρατήσει ενάντια σε Κράτος και Κεφάλαιο μόνο με Κοινωνική Επανάσταση, η οποία θα συντρίψει όλους τους αστικούς θεσμούς και θα ανοίξει το δρόμο προς την ελευθερία.

Πηγή: http://www.geocities.com/anar_gr/gr/s_adrasi.htm

Αληθινό γεγονός

«Αρχίζει ο μπάτσος να την κλωτσάει και να φωνάζει: “ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΜΩΡΗ ΚΑΡΙΟΛΑ! ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!”»

17 Νοέμβρη, μία και μισή το μεσημέρι, μόνος μου στη Σταδίου με δυο σπρέι στην τσάντα. Ο δρόμος είναι άδειος. Ξαφνικά πετάγονται από το πουθενά 20 ΜΑΤαδες. «Επ, παλικάρι, ταυτότητα!», τους την δείχνω. «Πάμε λίγο πιο πάνω!», τους ακολουθώ. «Κάτσε κάτω!», κάθομαι. «Πού μένεις;», «Αγία Παρασκευή», «Α καλά, κατάλαβα, πλουσιόπαιδο!», δεν απαντάω. «Τι έχεις στην τσάντα;», μου την ανοίγουν. «Τι έχεις στις τσέπες;», πάω να σηκωθώ να τους δείξω. «Κάτσε κάτω ρε, τι νομίζεις ότι είσαι; Έξυπνος; Τι είναι αυτά εδώ;». Κρατάει δυο μάσκες για δακρυγόνα που βρήκε στην τσάντα μου. Τις είχα για την πορεία, «Τι τις θες; Σαν να μην μας τα λες καλά! Αναρχικός μου φαίνεσαι!». Δε μιλάω. «Τι είναι αυτο εδώ;», μου δείχνει ένα μικρό αναρχικό άλφα, ζωγραφισμένο με μπλάνκο πάνω στην τσάντα μου, «'Aλφα» του λέω. «Με περνάς για βλάκα, ε;! Δεν γουστάρεις αστυνομία, ε;! Αν με πετύχαινες μόνο μου βράδυ θα με έσπαγες στο ξύλο, ε;! Σήκω!», σηκώνομαι. Μ' αρπάζει από το λαιμό και με τραβάει κοντά του με δύναμη. «Μην κάνεις καμιά μαλακία! Κατάλαβες;!». Μου καρφώνει ένα γκλοπ στη μέση και στην επόμενη γωνία με δίνει σε πέντε ασφαλίτες με πολιτικά. Αυτοί με κολλάνε στον τοίχο, ξαναψάχνουν την τσάντα μου, δε βρίσκουν τίποτα παράνομο, γράφουν τ' όνομά μου και με χώνουν σε μια κλούβα μαζί με άλλα δυο παιδιά.
Τρεις ώρες πριν την πορεία μας πάνε στη ΓΑΔΑ. Μπαίνουμε στο ισόγειο. Ξανά έλεγχος. Μια μπατσίνα φωνάζει υστερικά: «Κλείστε τα κινητά σας και βγάλτε τις κάρτες σας!». Ρωτάω αν μπορώ να πάρω ενα τηλέφωνο τη μάνα μου. Πετάγεται ένας μπάτσος: «Έλα ρε μάγκα, άσε ήσυχη την μανούλα σου, γιατί να την ανησυχήσεις;». Δεν απαντάω, αυτός συνεχίζει. «Τι κατέβηκες στην πορεία ρε βλάκα; Δεν έχεις καταλάβει πως το Πολυτεχνείο είναι ξεπερασμένο; Ε;!». Μου 'ρχεται να τον βρίσω. Μπορείς ρε μαλάκα μπάτσε να τελειώσεις μια φράση χωρίς το γαμημένο το «ε!»; Μπορείς; Ε;! Δε λέω τίποτα και κλείνω το κινητό μου. Μας ανεβάζουν σ' ένα ψηλό όροφο -είμαστε πάνω από 200 άτομα. Μας βάζουν σε μια σειρά. Μια μπατσίνα μας φωνάζει και μας ρωτάει ένα σωρό μαλακίες! «Στο Θεό πιστεύετε; Σε ποιον Θεό;»! Μας πάνε σ' ένα κελί. Νομίζω ότι είμαι σ' ελληνική ταινία. Μόνο ο μπαγλαμάς λείπει. Κοιτάω γύρω μου και βλέπω καμιά 20αριά άτομα και μέσα σε αυτούς δυο κορίτσια 14-15 χρονών. Πιο δίπλα ένας τύπος με χειροπέδες που απ' ό,τι ακουσα μετά ήταν μαφιόζος της νύχτας μπλεγμένος με ναρκωτικά και πουτάνες... Πώς βάζεις, ρε μαλάκα μπάτσε, 15 χρονών κοριτσάκι δίπλα σε μαστροπό;!! Μας φωνάζουν έναν-έναν για δακτυλικά αποτυπώματα. Κανονικό φάκελο! «Πώς σε λένε; Πού μένεις; Ποιο είναι το νούμερο του κινητού σου; Με ποιους θα πήγαινες στην πορεία;». Κάνουν και χιούμορ: «Άφησε μας και ένα αυτόγραφο με τα δαχτυλάκια σου»! Μια κοπελίτσα 15 χρονων βάζει τα κλάματα, τρέμει! Πιο πριν, μια αστυνομικός -γυναίκα ευτυχώς- της είχε κάνει σωματικό έλεγχο. Μέσα στο σουτιέν, στα εσώρουχα, παντού!
Κατά τις εφτά μας αφήνουν. Κρατούσαν για έξι ώρες διακόσια άτομα, όλα με ταυτότητες, χωρίς να 'χουν κάνει τίποτα και χωρίς να 'χουν επικοινωνία με τους δικούς τους. Σωστή απαγωγή! ΟΙ δικοί μου είναι απ' έξω και με περιμένουν. Γυρίζω σπίτι.
Την άλλη μέρα πετυχαίνω την κοπελίτσα που έκλαιγε. «Ντρέπομαι!», μου λέει. «Την κολλητή μου που πήγε στην πορεία τη βαράγανε πέντε ΜΑΤάδες μέχρι που κάποια στιγμή έρχεται ο ανώτερός τους και τους σταματάει. Την βλέπει κάτω στο δρόμο να σπαράζει ματωμένη και αρχίζει μόνος του να την κλωτσάει με μανία στο στήθος και να φωνάζει: “ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΜΩΡΗ ΚΑΡΙΟΛΑ! ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ!”»... «Ντρέπομαι», μου ξαναλέει, «εγώ έκλαιγα στο κελί και την φίλη μου κόντεψαν να την σκοτώσουν...».

Γιώργος, 18 χρονών

1η δημοσίευση: περιοδικό The Schooligans

Όλοι οι ξένοι εργάτες είναι αδέλφια μας

ο τέλος των Ολυμπιακών και των περισσότερων μεγάλων έργων σηματοδοτεί για το ελληνικό κράτος την έναρξη μιας νέας περιόδου όπου επαναπροσδιορίζεται η πολιτική για τους μετανάστες, αφού πλέον μεγάλος αριθμός από όσους χρησιμοποιήθηκαν ως αναλώσιμοι σκλάβοι για την επίτευξη της “μεγάλης ιδέας” των αφεντικών κρίνονται περιττοί. Παράλληλα, αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από μια ευρύτερη κατασταλτική επίθεση κατά των αντιστεκόμενων, σε εξέλιξη και εναρμονισμένη με την παγκόσμια “αντι”τρομοκρατική εκστρατεία της κυριαρχίας, βασικό στοιχείο της οποίας αποτελεί η θωράκιση των συνόρων απέναντι σε πρόσφυγες προερχόμενους από εμπόλεμες περιοχές.

τσι βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιχείρηση “νόμου και τάξης” -όπως παρουσιάστηκε από τον υπουργό εσωτερικών Π. Παυλόπουλο- που στοχεύει στον περιορισμό του αριθμού των μεταναστών, στην εκ νέου καταγραφή και έλεγχό τους ώστε να διαμορφωθεί ένα περιβάλλον που θα εγγυάται τα συμφέροντα των αφεντικών, έχοντας θέσει ασφυκτικούς όρους επιβίωσης για τους μετανάστες και τις προϋποθέσεις για ελεγχόμενη μετακίνησή τους ανάλογα με τις ανάγκες τις οικονομίας.

Αυτή η επιχείρηση πρακτικά σημαίνει την ένταση της τρομοκράτησης και τον εκφοβισμό των μεταναστών από τους μηχανισμούς καταστολής, παράλληλα με την καλλιέργεια κλίματος εθνικισμού-ρατσισμού το οποίο αναλαμβάνουν να δημιουργούν τα ΜΜΕ για την απόσπαση συναίνεσης ευρύτερων κοινωνικών κομματιών.

Στιγμές και μέθοδοι αυτής της επιχείρησης είναι τα μεγάλης έκτασης ρατσιστικά πογκρόμ κατά Αλβανών μεταναστών από κρατικές και παρακρατικές συμμορίες που ακολούθησαν ποδοσφαιρικής αναμέτρησης στις αρχές Σεπτέμβρη. Οι καθημερινές μαζικές απελάσεις. Οι εκατοντάδες δολοφονίες στα σύνορα, στα ναρκοπέδια και στα σαπιοκάραβα. Οι "τυχαίες" εκπυρσοκροτήσεις σε αστυνομικά μπλόκα στους δρόμους. Οι καθημερινοί ξυλοδαρμοί και εξευτελισμοί στα αστυνομικά τμήματα. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η κάλυψη που παρέχουν το σύνολο των θεσμών της δημοκρατίας σε μπάτσους-νταβατζήδες βιαστές μεταναστριών.

Στιγμή και μέθοδος αυτής της επιχείρησης αποτελεί ο βασανισμός, στις αρχές Δεκέμβρη, δεκάδων Αφγανών μεταναστών σε σπίτι της οδού Πιπίνου όπου διαμένουν και στο αστυνομικό τμήμα του Αγ. Παντελεήμονα, όπου οδηγήθηκαν βίαια ώστε να αποσπαστούν πληροφορίες για Αφγανό μετανάστη που απέδρασε από το συγκεκριμένο τμήμα όπου κρατούνταν.

Στιγμές και μέθοδοι αυτής της επιχείρησης αποτελούν οι επί μέρες ξυλοδαρμοί αλυσοδεμένων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων στα μπουντρούμια του Α.Τ Αγ. Παντελεήμονα, η φάλαγγα, το ξεγύμνωμα και η απειλή του βιασμού ανηλίκων, οι δεκάδες κακώσεις, οι εκδορές και οι μώλωπες, τα σακατεμένα κορμιά ταλαιπωρημένων και κυνηγημένων ανθρώπων, ο φόβος στα μάτια αυτών που βιώνουν στο πετσί τους την κρατική κτηνωδία.

Στη συστημική βία κράτους και αφεντικών, αγωνιστές αντιτάσσουν πρακτικές κοινωνικής αντιβίας, οξύνοντας τον κοινωνικό-ταξικό αγώνα.

Μια σημαντική, ανάμεσα στις άλλες, στιγμή αυτού του αγώνα αποτέλεσε η πορεία, την Παρασκευή 24/12/2004, από την πλατεία στο αστυνομικό τμήμα Αγ. Παντελεήμονα, 150 περίπου οργισμένων αναρχικών, αντιεξουσιαστών και αυτόνομων συντρόφων που επιτέθηκαν στο Α.Τ προκαλώντας καταστροφές στο κτήριο και τα αυτοκίνητα της αστυνομίας (σ’ ένα Α.Τ το οποίο ήδη είχε στοχοποιηθεί κοινωνικά μετά την αποκάλυψη των βασανιστηρίων που θυμίζουν εικόνες Γκουαντανάμο και Αμπού Γκράιμπ).

Οι κατασταλτικές δυνάμεις, αφού δέχτηκαν το ξέσπασμα της κοινωνικής οργής, προσήγαγαν 18 άτομα και συνέλαβαν τελικά ένα σύντροφο τον οποίο και χτύπησαν ξεσπώντας πάνω του την εκδικητική τους μανία. Πρόκειται για το σύντροφο Ν.Μ. που συμμετείχε στην πορεία αλληλεγγύης στους μετανάστες και αρνείται τις κατηγορίες που του αποδίδονται. Η σύλληψή του ξεσήκωσε ένα νέο κύμα αλληλεγγύης και αφέθηκε ελεύθερος την Τετάρτη 29/12 με περιοριστικούς όρους.

Η επίθεση στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα αποτελεί μια πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης που έκανε να ακουστεί πολύ ευρύτερα από τη συγκεκριμένη περιοχή ότι η κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων νοηματοδοτείται έμπρακτα στον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία κράτους και κεφαλαίου, στον αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα και τα καθημερινά εγκλήματα της εξουσίας

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ

ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΒΙΑ

ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

30 Δεκέμβρη 2004,

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών-αντιεξουσιαστών

Αναρχική Οργάνωση

Για την αναρχική οργάνωση
by Dmitri (OAE - personal capacity) - Anarkismo Friday, May 26 2006, 5:14am
outetheos@yahoo.com.au
greece / turkey / cyprus / anarchist movement / feature

Μερικές σκέψεις και προτάσεις

Σκέψεις και προτάσεις για την αναρχική οργάνωση από την προσωπική μου εμπειρία αρκετά χρόνια τώρα στο εσωτερικό του αναρχικού αγώνα.

Πιστεύω ότι είναι δυνατό και εφικτό να συγκεντρωθούν μερικοί σύντροφοι σε έναν κοινωνικό χώρο (εργασία, σχολείο, γειτονιά κ.λπ.), να σχηματίσουν μια αναρχική ομάδα, αρχίζοντας την παρέμβασή τους στο χώρο αυτό (η οποία, βέβαια, προϋποθέτει και κάποια γνώση του χώρου και των προβλημάτων του) και ταυτόχρονα και την προπαγάνδιση των αναρχικών ιδεών. Έτσι, η ομάδα αυτή θα ζυμώνεται καθημερινά με την τριβή της στο χώρο της, θα έρχεται καθημερινά σε άμεση, σε πρόσωπο με πρόσωπο σχέση και επαφή με όλα αυτά που συνθέτουν το συγκεκριμένο αυτό χώρο και στην πορεία αυτή θα δίνει και θα παίρνει, θα προσπαθεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη του καθημερινού κοινωνικού αγώνα και θα μαθαίνει κιόλας από τον απλό κόσμο. Γιατί η συμμετοχή στους καθημερινούς αγώνες και η καθημερινή τριβή με αυτούς δημιουργεί μια τέτοια σχέση, δίνεις και παίρνεις, ανταλλάσσονται εμπειρίες, απόψεις, προτάσεις, σκέψεις, σχέδια και μπαίνουν στο τραπέζι.

Τέτοιες ειδικές αναρχικές ομάδες (ειδικές με την έννοια του αντικειμένου της παρέμβασής τους) δεν μπορούν να είναι χαλαρά σχήματα ενός απλού και μόνο συντονισμού. Μπορεί, βέβαια, αρχικά, να είναι τέτοια, αλλά είναι σημαντικό και καθοριστικό να εξελιχτούν σε συμπαγείς μορφές οργάνωσης, με ξεκαθαρισμένες απόψεις, προτάσεις προς τα έξω, με ξεκαθαρισμένο το τι ακριβώς θέλουν να κάνουν, πώς, γιατί καθώς και την παραπέρα προοπτική. Αυτή η στρατηγική, αυτό το σχέδιο, θα πρέπει να έχει συζητηθεί και επεξεργαστεί συλλογικά και να έχει συμφωνηθεί ομόφωνα από όλα τα μέλη της ομάδας. Η ομοφωνία στη λήψη των αποφάσεων δεν είναι κακό για μια αναρχική οργάνωση, όπως, ίσως, κάποιοι λανθασμένα πιστεύουν. Αντίθετα, αποτελεί κατάκτηση και ως τέτοια πρέπει να εκλαμβάνεται. Oι αναρχικοί, πρώτα απ’ όλα, αρνούνται τους διαχωρισμούς σε πλειοψηφίες και μειοψηφίες, τις κάθε είδους διαμεσολαβήσεις και όλα τα επακόλουθα. Η ομοφωνία σε μια αναρχική ομάδα είναι η πεμπτουσία της οριζόντιας και αμεσοδημοκρατικής λειτουργίας της.

Έπειτα, οι ομάδες αυτές οφείλουν, για τον περαιτέρω συντονισμό των ενεργειών τους, να συνενώνονται ομοσπονδιακά σε περιφερειακό και εθνικό επίπεδο, αποτελώντας έτσι μια ομοσπονδία ειδικών αναρχικών ομάδων. Στο παρελθόν, κυρίως στη δεκαετία του ’80, στον ελλαδικό χώρο, υπήρξαν τέτοιες – περιορισμένης εμβέλειας - οργανωτικές προσπάθειες, αλλά απέτυχαν γιατί ήσαν μόνο ιδεολογήματα και δεν είχαν καμία πρακτική παρουσία.

Πιστεύω ότι η οργάνωση αυτή πρέπει να χαρακτηρίζεται από θεωρητική και πρακτική ενότητα και από συλλογική υπευθυνότητα. Δεν μπορεί, δηλαδή, να υπάρχει διάσταση μεταξύ των ιδεολογικών, των θεωρητικών απόψεων και των πρακτικών δραστηριοτήτων της οργάνωσης αυτής. Κάτι τέτοιο θα την οδηγούσε σε ξεκάθαρη αποτυχία σε όλα τα επίπεδα.

Και φέρνω παραδείγματα τις ήδη υπάρχουσες αναρχικές ομάδες και σχηματοποιήσεις στον ελλαδικό χώρο (αλλά και σε μια σειρά άλλες χώρες). Έτσι όπως έχουν δημιουργηθεί οι ομάδες αυτές και όπως λειτουργούν και δρουν προς τα έξω, δεν μπορούν να εκπληρώσουν αυτά τα καθήκοντα. Αυτό είναι ξεκάθαρο και πιστεύω ότι αρκετοί και αρκετές θα το έχουν νιώσει και συνειδητοποιήσει. Αμφιβάλλω εάν η πλειοψηφία των σχημάτων αυτών έχουν επεξεργαστεί συγκεκριμένα σχέδια παρέμβασης, έχουν άμεση και εμπεριστατωμένη γνώση για την περιοχή, τη σχολή, το χώρο εργασίας, το άμεσο κοινωνικό τους περιβάλλον και, ως εκ τούτου, αμφιβάλλω ότι η όποια παρέμβασή τους στα καθημερινά δρώμενα είναι άξια λόγου ή ότι έχει κάποια προοπτική τέλος πάντων. Και αμφιβάλλω, επίσης, εάν όλοι ανεξαιρέτως οι συμμετέχοντες στα σχήματα αυτά έχουν συμμετάσχει στην κατάρτιση σχεδίων και στρατηγικών δράσης. Και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας… τα υπάρχοντα σχήματα (τα οποία δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα αντίστοιχα των προηγούμενων δεκαετιών) δεν βοηθούν και δεν επαρκούν, είναι ξεπερασμένα και ασύμβατα με την καθημερινή πραγματικότητα.

Βέβαια, ίσως υπάρχουν (και υπήρξαν και πριν) και εξαιρέσεις ομάδων, στεκιών (κυρίως αυτών) και άλλων σχημάτων. Για παράδειγμα, σύντροφοι από το στέκι «Πικροδάφνη» του Μπραχαμίου στην Αθήνα, είχαν αρχίσει να επεξεργάζονται, στα τέλη του προπερασμένου χρόνου, την πιθανότητα δημιουργίας κάποιων τοπικών σχημάτων παρέμβασης σε κάθε χώρο και τη συντονιστικού χαρακτήρα διασύνδεσή τους, με την επωνυμία Ομάδες Λαϊκής Αυτοοργάνωσης (ΟΛΑ). Θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε με τη δημιουργία τέτοιων σχημάτων, αλλά πιστεύω, ότι εάν στα σχήματα αυτά πάρουν μέρος μόνο αναρχικοί και αναρχικές, τότε θα έπρεπε, ίσως, να ακολουθήσουν το δρόμο που προτείνεται εδώ, αλλιώς, εάν τα σχήματα αυτά είναι πλατύτερα και συμμετέχουν και μη αναρχικοί και αναρχικές, τότε είναι διαφορετικό. Γιατί στην περίπτωση αυτή οι αναρχικοί και αναρχικές θα πρέπει να διατηρήσουν την ιδιαίτερη οργάνωσή τους (εάν υπάρχει), δρώντας προτρεπτικά μεν, αλλά καταλυτικά μέσα στα σχήματα αυτά.

Για παράδειγμα, η Αναρχική Κομμουνιστική Ομοσπονδία Zabalaza Ν. Αφρικής συμμετέχει σε μια πλατύτερη συσπείρωση ομάδων και δικτύων τοπικών, εργατικών, σπουδαστικών κ.λπ., στο οποίο ίσως συμμετέχουν και μη αναρχικοί και ίσως μέλη αριστερών οργανώσεων και διάφοροι άλλοι. Η Zabalaza, όμως, εν γνώσει της συμμετέχει στο πλατύ αυτό σχήμα και παλεύοντας για τα γενικότερα λαϊκά αιτήματα και προωθώντας τις αναρχικές ιδέες. Και τέτοια παραδείγματα υπάρχουν και άλλα, όπως η NEFAC (αναρχοκομμουνιστική ομοσπονδία στις βόρειες ΗΠΑ και Καναδά), που, ειδικά στον Καναδά (Τορόντο, Μόντρεαλ και αλλού), συμμετέχει ενεργά σε τοπικά σχήματα και αγώνες ανέργων και ατόμων χαμηλού εισοδήματος, ενώ έχει σημαντική παρέμβαση σε ζητήματα στέγασης κ.λπ. Ή όπως άλλες τέτοιες αναρχικές οργανώσεις στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ιρλανδία και αλλού.

Και εδώ έρχονται να προστεθούν δύο ζητήματα, αυτό της συμμετοχής ή μη των αναρχικών στους καθημερινούς διεκδικητικούς και άλλους αγώνες και αυτό της συνεργασίας με άλλες οργανώσεις και αγωνιστές μη αναρχικής κατεύθυνσης.

Προσωπικά, όσον αφορά το πρώτο πιστεύω ότι πρέπει να συμμετέχουν οι αναρχικοί και οι αναρχικές και στους καθημερινούς διεκδικητικούς αγώνες. Πιστεύω, δηλαδή, ότι οι κατά τόπους εργασίας, τοπικές και άλλες αναρχικές ομάδες, όπως είπα και πριν, πρέπει να έχουν άμεση γνώση και επαφή με το άμεσο περιβάλλον τους, να έχουν επεξεργασμένο και συμφωνημένο ομόφωνα σχέδιο παρέμβασής τους εκεί και ξεκάθαρο του τι θέλουν να κάνουν. Δεν αντιλέγω, ότι ένα αίτημα, ας πούμε για 30 ευρώ παραπάνω μισθό ή κάτι παρόμοιο, μπορεί να έχει περιορισμένο και πυροσβεστικό χαρακτήρα, όπως λένε μερικοί σύντροφοι. Αλλά τότε, πώς είναι δυνατόν να προχωρήσεις κατευθείαν στο μεγάλο αν δεν ξεκινήσεις από το μικρό; Πώς είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα κίνημα αν κάποιοι δεν το αρχίσουν από κάπου και κάποια συγκεκριμένη ώρα και με κάποιο αίτημα; Και, εξάλλου, ο αναρχισμός αποτέλεσε και πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο και ζωτικό μέρος του γενικότερου κοινωνικού κινήματος, το οποίο, εκτός από τις πολύ μεγάλες και δοξασμένες επαναστατικές του στιγμές, είχε και τις μικρότερες τέτοιες και αυτές ακριβώς ήταν που οδήγησαν στις πρώτες. Μια συστηματική ματιά στην ιστορία του αναρχικού και του γενικότερου κοινωνικού επαναστατικού κινήματος, θα πείσει για του λόγου το αληθές. Και επειδή, όπως είπαμε και πριν, η συμμετοχή στους καθημερινούς αγώνες είναι ένα πάρε-δώσε, μια σχέση τέτοια από την οποία ξεπηδούν αξίες όπως η οριζόντια οργάνωση, η συλλογική υπευθυνότητα, η αλληλεγγύη, πιστεύω ότι οι αναρχικοί και οι αναρχικές πρέπει να συμμετέχουν σε κάθε μικρό ή μεγάλο αγώνα. Άλλωστε, μόνο μέσα από τη συμμετοχή αυτή μπορούμε να έρθουμε σε άμεση επαφή με τον απλό κόσμο και τα προβλήματά του, να διαπαιδαγωγήσουμε και να διαπαιδαγωγηθούμε, να δώσουμε και να πάρουμε, να προωθήσουμε τις απόψεις μας και να κερδίσουμε μια λαϊκή αποδοχή, κάτι που θα μας σταθεί χρήσιμο και σε περιόδους και περιπτώσεις διώξεων από τους κρατικούς μηχανισμούς. Σίγουρα, θα είναι πολύ πιο ουσιωδέστερο από το να καθόμαστε τρεις κι ο κούκος, προσπαθώντας να οργανώσουμε σπασμωδικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για κάποιους καταδιωκόμενους συντρόφους μας, αποκομμένες από την κοινωνία και τα προβλήματά της, με μίζερες ενέργειες που διαιωνίζουν το φαύλο κύκλο της ανοργανωσιάς, της απομόνωσης και της μη προοπτικής για τις ιδέες μας;

Όσον αφορά το ζήτημα των συνεργασιών, πρέπει και σ’ αυτό να ανταποκριθούμε θετικά. Δηλαδή, στη βάση των κατά τόπους δραστηριοτήτων, θα έρθουμε, αναπόφευκτα, σε επαφή με ανθρώπους κάθε πολιτικής ή άλλης απόχρωσης, αλλά θα πρέπει να δράσουμε προτρεπτικά και ενοποιητικά. Δηλαδή, να δράσουμε στη βάση των προβλημάτων και του συλλογικού αγώνα για την επίλυσή τους, από όπου - και βέβαια - θα προσπαθήσουμε να προωθήσουμε τις απόψεις μας, πέρα, φυσικά, από κομματικές λογικές του τύπου να πουλήσουμε τόσα φύλα της εφημερίδας μας ή να κάνουμε τόσα νέα μέλη. Να είμαστε ξεκάθαροι, κατανοητοί, προτρεπτικοί και άμεσοι. Σε περίπτωση οργανώσεων και άλλων σχημάτων μη αναρχικών, εξαρτάται από την κάθε περίπτωση το τι θα κάνουμε και πώς. Δεν πρόκειται, φυσικά, να συνεργαστούμε με οργανώσεις που θέλουν, πρωτίστως και κυρίως, να επιβάλλουν το δικό τους πρόγραμμα. Βέβαια, όπως είπαμε, με μέλη τέτοιων οργανώσεων οπωσδήποτε θα ερχόμαστε σε επαφή στην καθημερινή μας συμμετοχή στους αγώνες. Αλλά θα πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν μερικές ομάδες, στέκια και σχήματα και άτομα, που είναι περισσότερο ανοιχτοί στις αναρχικές απόψεις και πρακτικές, όπως, για παράδειγμα, οι συμβουλιακοί κομμουνιστές ή οι λεγόμενοι αριστεροί κομμουνιστές κ.λπ. Θα πρέπει να γνωρίζουμε - και ιστορικά - ότι τέτοια σχήματα πάντα ήσαν περισσότερο φιλικά προς εμάς παρά προς τους κάθε είδους σταλινικούς (που κακώς θεωρούνται κομμουνιστές – αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα) και αυτό θα πρέπει να το εκλάβουμε κάποια στιγμή ως μέρος της γενικότερης πρακτικής μας.

Επίσης, επειδή τα όσα λέγονται εδώ παρουσιάζονται υπό το φως της αναρχικής κομμουνιστικής οργάνωσης, δεν σημαίνει ότι τα οργανωτικά σχήματα και οι δραστηριότητες που προτείνονται πρέπει σώνει και καλά να ονομαστούν έτσι. Ας ονομαστούν όπως θέλουν. Δεν είναι ζήτημα ονομασίας, είναι ζήτημα συγκεκριμένης στρατηγικής, σχεδίου, προοπτικής.

Η αναρχική οργάνωση αυτής της κατεύθυνσης είναι το μόνο ζητούμενο ώστε να προχωρήσουν ένα βήμα μπροστά οι αναρχικές ιδέες και στον ελλαδικό και στον διεθνή χώρο και να περάσουμε πλέον στο επίπεδο της συγκρότησης καθαρά πολιτικών αναρχικών οργανώσεων, με επεξεργασμένο πρόγραμμα ή περιεχόμενο δράσης και με την άμεση καθημερινή συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες, με στόχο να κερδίσουμε με την πλευρά μας σημαντικά τμήματα του πληθυσμού. Όλα τα υπόλοιπα είναι επιμέρους ζητήματα που συμπεριλαμβάνονται και συνθέτουν αυτό το ζητούμενο.

Δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε

Ενδεικτικά, και σε ό,τι αφορά την κατάσταση στα κρατητήρια όπως τη σκιαγραφούν στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης: Περισσότεροι από 1.000.000 άνθρωποι πέρασαν μία ή και περισσότερες νύχτες στα αστυνομικά τμήματα από το 2002 και μετά, κι οι θάνατοι στα κρατητήρια της αστυνομίας αυξάνονται διαρκώς, φτάνοντας τους 57 την τελευταία δεκαετία. Από το 1997, οπότε και υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, αυτοκτόνησαν 28 κρατούμενοι από τους οποίους 26 απαγχονίστηκαν και δύο πήδηξαν στο κενό.

Άλλα έντεκα άτομα φέρονται να πέθαναν από παθολογικά αίτια. Τρία άτομα χτυπήθηκαν από ανακοπή, ενώ δύο έπαθαν “θανατηφόρα ατυχήματα σε απόπειρες αποδράσεων”. Έξι τοξικομανείς κρατούμενοι πέθαναν στα κρατητήρια από πνευμονικό οίδημα. Τα τελευταία δύο χρόνια, οι θάνατοι διπλασιάστηκαν σε σχέση με τη διετία 2003-2004 και έφτασαν τους 18.

Γράφοντας για τις φυλακές και τα κρατητήρια όπου η εξουσία δείχνει το αληθινό της πρόσωπο και για ελάχιστα από όσα συμβαίνουν εκεί μέσα όπου βασιλεύουν οι ανθρωποφύλακες και παντού ορθώνονται καταθλιπτικά τα σιδερένια κάγκελα, οι λέξεις μοιάζουν φτωχές για να αποτυπώσουν αυτό που υφίσταται η ψυχή και το σώμα του δεσμώτη ανθρώπου, πολύ δε περισσότερο όταν αφορά το θάνατό του στα χέρια της εξουσίας.

Με σεβασμό στη μνήμη των ανθρώπων που αναφέρονται σε αυτό το σημείωμα, θα υπενθυμίσουμε το θάνατό τους καταγγέλλοντας τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και μεταχείρισης των ανθρώπων στα λεγόμενα σωφρονιστικά ιδρύματα και τα κρατητήρια, με την πεποίθηση πως θα έρθει η ώρα που οι ευθύνες θα αποδοθούν και τα εγκλήματα της εξουσίας πάνω στον άνθρωπο θα τιμωρηθούν.

Τα περιστατικά της κτηνωδίας και της φρίκης που βασιλεύουν στις φυλακές και τα αστυνομικά τμήματα είναι αμέτρητα. Και πολλά από αυτά μένουν άγνωστα και δεν θα ακουστούν ποτέ, θαμμένα μέσα στα ντουβάρια των σκοτεινών κελιών.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΘΕ ΧΑΜΕΝΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΜΑΣ

Μπορούμε

Η ζωή είναι μία ευκαιρία που έχει δοθεί σε όλους μας να ζήσουμε στο έπακρο, να γελάσουμε, να δακρύσουμε, να πονέσουμε, να κάνουμε λάθη και να ονειρευτούμε.

Όμως σήμερα, ζούμε σε έναν κόσμο που κλείνει τον καθένα μας σε μια μικρή φυλακή δίχως καν να το αντιλαμβανόμαστε. Το σύστημα, η εξουσία που εμείς οι ίδιοι του δίνουμε τη στιγμή που υποτίθεται πως αγωνιζόμαστε για να του τη μειώσουμε, κατασπαράζει ώρα με την ώρα κάθε δικό μας όνειρο...

Γιατί να επιτρέπουμε στους λίγους να μας κάνουν ό,τι θέλουν; Γιατί να τους επιτρέπουμε να μας εκφοβίζουν; Γιατί η μόνη μας προοπτική να είναι μια ζωή κατευθυνόμενη από άλλους, μια ατέλειωτη ρουτίνα;

Ας δοκιμάσουμε να ζήσουμε, να αλλάξουμε τον κόσμο μας. Μπορούμε να φέρουμε την ειρήνη. Μπορούμε να διώξουμε το μίσος και να απελευθερωθούμε από τις μικρές φυλακές μας. Μπορούμε να απομακρύνουμε τα συμφέροντα και να φέρουμε τα χαμόγελα. Μπορούμε.

Έγγραφα της αστυνομίας για τον "εθνικό έλεγχο"

Πάνω: Έγγραφο 1: Οι αστυνομικές εκθέσεις του διευθυντή Γιώτη στον ανώτερό του σχετικά με τις δραστηριότητες του αυτόνομου αυτού του κατειλημμένου σπιτιού (επιδείξεις ταινιών, συναυλίες, συζητήσεις, κ.λπ.)























Πάνω: Έγγραφο 2: Ο αστυνόμος διευθυντής Γεωργόπουλος υποβάλλει έκθεση σχετικά με 21 στοιχεία αναρχικών. Στο έγγραφο υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες για τις διευθύνσεις διαμερισμάτων, τους αριθμούς (αυτοκίνητα/μοτοσικλέτες), καθώς επίσης και τις έρευνες στην πιθανή αλλαγή κατοικιών.






















Πάνω: Έγγραφο 3: Οι αστυνομικές εκθέσεις του διευθυντή Γεωργόπουλου στον ανώτερό του σχετικά με τη συνεδρίαση της πρωτοβουλίας κατοίκων στα νότια Υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες για τη θέση, την ημέρα και το χρόνο της συνεδρίασης (23.06.2007). Ο αστυνομικός διευθυντής Γεωργόπουλος σιγουρεύεται ότι η συνεδρίαση πρόκειται να παρατηρηθεί.




















Πάνω: Έγγραφο 4: Οι αστυνομικές εκθέσεις του διευθυντή Γεωργόπουλου στον ανώτερό του σχετικά με τη συνεδρίαση της πρωτοβουλίας κατοίκων στα νότια Η ημερήσια διάταξη υποστηρίζει:Κέντρα υπερύψηλης τάσεως, πρώην αεροδρόμιο, κεραίες κινητών τηλεφώνων, ελεύθερων χώρων, υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες για τη θέση, την ημέρα και το χρόνο της συνεδρίασης (21.12.2005). Η αστυνομικός διευθυντής Γεωργόπουλος σιγουρεύεται ότι η συνεδρίαση πρόκειται να παρατηρηθεί.





















Πάνω: Έγγραφο 5: Στο έγγραφο υπάρχουν αναλυτικές πληροφορίες για το επώνυμο, το όνομα, τις διευθύνσεις διαμερισμάτων και τα στοιχεία αδειών οδήγησης 20 αναρχικών Αφορά έναν συνηθισμένο στόχο της ελληνικής αστυνομίας να ψάξει «τα πρόσωπα».


Έτσι εξασφαλίζει το κράτος την "ομαλή" και "αρμονική" ανάπτυξη του. Ο φασισμός και η παραβίαση κάθε ελευθερίας είναι απαραίτητα για να επιζήσει ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός. Έχουμε φασισμό αν δεν το έχετε καταλάβει.

ΣΚΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Προβολές ταινιών στην αυλή της κατάληψης Villas Amalias

Οι ανιδιοτελείς εργάτες της καθημερινής ρήξης συνεχίζουν ακάματοι...

Αντίσταση - Αυτοοργάνωση - Αλληλεγγύη

Ο αγώνας συνεχίζεται...

Το τελευταίο διάστημα το ιταλικό κράτος εξαπέλυσε μια ακόμα μαζική κατασταλτική επιχείρηση -που ονομάστηκε “επιχείρηση Θερβάντες”- εναντίον αναρχικών αγωνιστών, με 190 έρευνες σε σπίτια, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια σε όλη τη χώρα, και 22 συλλήψεις συντρόφων, 13 από τους οποίους προφυλακίστηκαν ενώ οι υπόλοιποι τέθηκαν σε κατ'οίκον περιορισμό. Ταυτόχρονα ασκήθηκαν δεκάδες διώξεις με την κατηγορία της "ανατρεπτικής ένωσης".

Πρόκειται για την ποινικοποίηση κάθε πτυχής των αναρχικών δραστηριοτήτων στο όνομα της "αντι"τρομοκρατίας, με βάση ένα κατασταλτικό θεώρημα που έχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν από το ιταλικό κράτος (υπόθεση Marini) οδηγώντας δεκάδες αναρχικούς στις φυλακές ή σε πολύχρονες ομηρίες. Σύμφωνα με αυτό το θεώρημα, εγχειρήματα αντιπληροφόρησης, καταλήψεις στέγης και κοινωνικά κέντρα, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης σε μετανάστες ή κρατούμενους αγωνιστές, πορείες, συγκρούσεις στους δρόμους ή συμβολικές ενέργειες άμεσης δράσης, και γενικά κάθε πράξη και κάθε μορφή του αντιεξουσιαστικού αγώνα αποτελεί τμήμα ενός κεντρικού “ανατρεπτικού σχεδιασμού” με απώτερο σκοπό την “τρομοκρατική δράση”.

Έτσι, οι διώξεις που ασκούνται τώρα σε βάρος αναρχικών στην Ιταλία αφορούν βομβιστικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα από την εποχή της συνόδου του G8 στη Γένοβα και τη δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι το 2001, όπως και κατηγορίες για την αποστολή παγιδευμένων επιστολών σε αξιωματούχους της Ε.Ε. το 2004. Ταυτόχρονα, στις ίδιες δικογραφίες περιλαμβάνεται η κατηγορία της "ανατρεπτικής προπαγάνδας" για την έκδοση του δελτίου του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού, όπου δημοσιεύονται γράμματα φυλακισμένων αγωνιστών από πολλές χώρες, όπως και κείμενα αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης σχετικά με δίκες, αγώνες μέσα στις φυλακές κ.α. Η έκδοση αυτού του δελτίου απαγορεύτηκε και η ιστοσελίδα του σφραγίστηκε από τις αστυνομικές αρχές. Τέλος, ποινικοποιείται η αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες, και ο αγώνας ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου κρατούνται, με την άσκηση διώξεων σε αναρχικούς ακόμα και για “υποκίνηση” των κρατούμενων μεταναστών σε εξέγερση.

Συγκεκριμένα, στις 12 Μάη, στο Λέτσε συνελήφθησαν οι Saverio Pellegrino, Salvatore Signore και Cristian Paladini, οι οποίοι προφυλακίστηκαν, και δύο συντρόφισσες, οι Μarina και Analisa, που τέθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό. Έρευνες σε σπίτια έγιναν σε αρκετές πόλεις και ασκήθηκαν διώξεις σε 13 αναρχικούς. Οι πέντε συλληφθέντες δραστηριοποιούνται στον αγώνα ενάντια στο κέντρο κράτησης μεταναστών "Regina Pacis" του Λέτσε, που διευθύνεται από οργάνωση της καθολικής εκκλησίας. Οι πράξεις που τους αποδίδονται είναι: εμπρησμός του καθεδρικού ναού, επίθεση με μολότοφ στην κατοικία του διευθυντή του κέντρου, εμπρησμοί σε ΑΤΜ της τράπεζας BancaIntesa που διαχειρίζεται τους λογαριασμούς του ιδρύματος, και "υποκίνηση" των μεταναστών σε εξέγερση. Στο κατηγορητήριο συμπεριλαμβάνονται "επιθέσεις" με μπογιές σε καταστήματα της Benetton -εταιρείας που βρίσκεται στο στόχαστρο ακτιβιστών για την καταπάτηση ιθαγενικών εδαφών των Μαπούτσε στη Χιλή- και σαμποτάζ σε αντλίες καυσίμων της ΕSSO, εταιρείας που προμηθεύει τα στρατεύματα στο Ιράκ.

Στις 19 Μάη, συνελήφθησαν στη Σαρδηνία 7 αναρχικοί, ενώ έγιναν έρευνες σε αρκετές ακόμα πόλεις στα πλαίσια δικαστικής έρευνας για την αποστολή βόμβας σε στρατώνα των καραμπινιέρων το 2003 και τον εμπρησμό εκλογικού κέντρου του κυβερνώντος κόμματος Forza Italia, τον Ιούνη του 2004. Οι συλληφθέντες κατηγορούνται "ως μέλη ή συμπαθούντες" του Κέντρου Αναρχικών Μελετών FRARIA του Κάλιαρι και τέθηκαν σε κατ’οίκον περιορισμό. Σε 26 ακόμα συντρόφους ασκήθηκαν διώξεις για "ανατρεπτική ένωση", "προπαγάνδα και εξύμνηση ανατρεπτικών πράξεων" κ.α.

Στις 26 Μάη έγιναν αστυνομικές επιχειρήσεις από το βορρά ως το νότο της χώρας, με εντολή της εισαγγελίας της Μπολόνια και της Ρώμης, με αποτέλεσμα 110 εισβολές σε σπίτια αναρχικών και 10 συλλήψεις. Από την εισαγγελία της Μπολόνια ασκήθηκε δίωξη σε 21 άτομα για "ανατρεπτική ένωση με σκοπό την τρομοκρατία", και 7 σύντροφοι (Lucia Rippa, Mattia Bertoni, Elsa Caroli, Teo Tavernese, Marco Foresto, Danilo Cremonese, Valentina Speziale) προφυλακίστηκαν κατηγορούμενοι για συμμετοχή σε οργάνωση που έχει αναλάβει την ευθύνη για βομβιστικές επιθέσεις. Όλοι βαρύνονταν με την κατηγορία της "ανατρεπτικής προπαγάνδας" για την έκδοση του δελτίου του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού. Από την εισαγγελία της Ρώμης -στα πλαίσια της έρευνας για βομβιστικές επιθέσεις σε υπηρεσίες του υπουργείου δικαιοσύνης στο Βιτέρμπο, αλλά και για τη λεηλασία ενός καταστήματος McDonald's μετά το τέλος διαδήλωσης το 1999 (!) - δόθηκε εντολή για τη σύλληψη 5 συντρόφων: των Stefano Del Moro, Massimo Leonardi και Claudia Cospito, που οδηγήθηκαν στη φυλακή, και των D. Cremonese και V. Speziale, για τους οποίους ένταλμα σύλληψης υπήρχε και από τη Μπολόνια. (Στις 11 Ιούνη, με απόφαση της εισαγγελίας της Μπολόνια απελευθερώθηκαν οι Lucia, Mattia, Elsa, Teo και Marco).

Την ίδια χρονική περίοδο όπου μεγάλο μέρος του αναρχικού κινήματος βρίσκεται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, σημειώθηκαν επιθέσεις φασιστών σε καταλήψεις και κοινωνικά κέντρα στο Τορίνο και τη Ρώμη. (Να σημειωθεί επίσης ότι πρόσφατα, την 1η Ιούνη, το κακουργοδικείο της Μπολόνια καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη τους αγωνιστές Νάντια Ντεσντεμόνα Λιότσε, Ρομπέρτο Μοράντι, Μάρκο Μετζασάλμα, Ντιάνα Μπιεφάρι Μελάτζι και Σιμόνε Μποκατσίνι ως μέλη των Νέων Ερυθρών Ταξιαρχιών).

Στην Ιταλία τίθεται σε εφαρμογή ένα κατασταλτικό σχέδιο που απορρέει από την αναβάθμιση της κρατικής τρομοκρατίας σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο, και από αυτή την άποψη δοκιμάζεται για να επαναληφθεί και αλλού. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια, με την ανάπτυξη δυναμικών αντιστάσεων "από τα κάτω" ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας και τα εξεγερτικά γεγονότα στην Πράγα, τη Γένοβα, τη Θεσσαλονίκη κ.α., τη διεθνιστική αλληλεγγύη σε κρατούμενους αγωνιστές και με τους ευρύτερους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες ενάντια στην Ευρώπη-Φρούριο και Φυλακή, οι αναρχικοί βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο των ευρωπαϊκών μηχανισμών καταστολής. Συγκεκριμένα, οι διακρατικές αστυνομικές και δικαστικές αρχές Europol και Eurojust, με συνεχείς εκθέσεις τους που υιοθετούνται από το συμβούλιο της Ε.Ε., έχουν στήσει ένα σενάριο περί δικτύων "αναρχικής τρομοκρατίας", επικεντρώνοντας σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ελλάδα και η Ισπανία που αναφέρονται ως "μεσογειακό αναρχικό τρίγωνο".

Στις 25 Ιούνη στη Βαρκελώνη, η ισπανική αστυνομία επιτέθηκε σε πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους ιταλούς αναρχικούς. Εφτά σύντροφοι συνελήφθησαν: Δύο ανήλικοι ισπανοί που απελευθερώθηκαν άμεσα αφού πρώτα τους αποδόθηκαν κατηγορίες, μια χιλιάνη και ένας έλληνας στους οποίους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι μέχρι τη δίκη -απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, υποχρεωτική παρουσία στα δικαστήρια μια φορά την εβδομάδα- και τρεις ακόμα αναρχικοί (μια τσέχα, ένας ιταλός και άλλος ένας έλληνας) οι οποίοι προφυλακίστηκαν, με βαριές κατηγορίες για τις συγκρούσεις που ξέσπασαν με τις κατασταλτικές δυνάμεις μετά τη διάλυση της πορείας. Στις 7 Ιούλη αποφυλακίστηκε η συντρόφισσα από την Τσεχία και ο σύντροφος από την Ελλάδα –ο τελευταίος με χρηματική εγγύηση 3.000 ευρώ και με περιοριστικούς όρους- ενώ απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης του ιταλού αναρχικού Alberto Bettini, o oποίος εξακολουθεί να κρατείται στις φυλακές Modelo της Βαρκελώνης.

Στον ελλαδικό χώρο, και πάλι με αιχμή την "αντι"τρομοκρατία, τα όπλα της κρατικής καταστολής σημαδεύουν τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, με στόχο την εξουδετέρωσή τους και τον εκφοβισμό όλης της κοινωνίας. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ, κάθε πράξη αντίστασης που ανταγωνίζεται την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα εγγράφεται στη σφαίρα της "τρομοκρατίας" για να υπαχθεί στο νέο ολοκληρωτικό θεσμικό πλαίσιο και να παταχθεί με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση. Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους και τους διωκόμενους αγωνιστές, ο αγώνας ενάντια στα "λευκά" ή "κανονικά" κελιά, τους τρομονόμους και τα έκτακτα στρατοδικεία, οι πράξεις κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης ενάντια στα βασανιστήρια και τις απελάσεις μεταναστών, τις δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, την αστυνομοκρατία και τον κοινωνικό έλεγχο παρουσιάζονται ως "προθάλαμος της τρομοκρατίας". Στα πλαίσια της επιχείρησης εγκληματοποίησης του αντιεξουσιαστικού αγώνα εντάσσεται και η πρόσφατη προβοκάτσια των κρατικών μηχανισμών καταστολής και προπαγάνδας, περί χειροβομβίδας που δήθεν έριξαν αναρχικοί εναντίον των ΜΑΤ σε συγκέντρωση έξω από την Ασφάλεια, μετά την αντιφασιστική-αντικρατική διαδήλωση της 19ης Μάη που κάλεσαν αναρχικές συλλογικότητες και στην οποία συμμετείχαν 2.500 άνθρωποι, τις συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις το ίδιο βράδυ στα Εξάρχεια και το πογκρόμ προσαγωγών και συλλήψεων που ακολούθησε.

Μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες έντασης της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά κυοφορείται η κοινωνική δυσαρέσκεια και η οργή. Οι αναρχικοί -προτάσσοντας έμπρακτα τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων, σαμποτάροντας τα ιδεολογήματα του εθνικισμού και του ρατσισμού, και αποκαλύπτοντας πως το σύστημα δεν είναι άτρωτο όταν οι άνθρωποι αυτοοργανώνονται και εξεγείρονται- μπορούν να αποτελέσουν τη σπίθα για ευρύτερες κοινωνικές εκρήξεις. Και όσο αυτή η προοπτική μένει ανοιχτή μέσα από την ανατρεπτική, αντιθεσμική και αδιαμεσολάβητη δράση των αναρχικών σε κάθε μέτωπο του κοινωνικού ανταγωνισμού, τόσο εντείνεται και η κρατική καταστολή. Πρόσφατα δείγματα αυτής της έντασης είναι η χρησιμοποίηση παρακρατικών-φασιστοειδών που επιτέθηκαν εναντίον αγωνιστών, μεταναστών και πολιτικών-κοινωνικών χώρων, οι πυροβολισμοί αστυνομικού φρουρού στο Πολυτεχνείο, το πογκρόμ στα Εξάρχεια, η δολοφονική επίθεση που επιχειρήθηκε εναντίον του αναρχικού Γιώργου Μεριζιώτη από ασφαλίτη που επέβαινε σε μηχανή και ο οποίος εσκεμμένα προκάλεσε τροχαίο "ατύχημα".

Η ένταση της "αντιτρομοκρατικής" εκστρατείας σε διεθνές επίπεδο, οι διώξεις και οι φυλακίσεις αγωνιστών, η επιβολή ενός Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, παράλληλα με τη γενικευμένη αστυνομοκρατία, την επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο, δεν μπορούν να σώσουν το κράτος και τα αφεντικά από αυτό που φοβούνται: Την εξέγερση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων σε κάθε γωνιά της γης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ALBERTO BETTINI - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 25ης ΙΟΥΝΗ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ

AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών - αντιεξουσιαστών
Αθήνα, Ιούλης 2005

Ανήλικη εργασία

Εργάτες από κούνια
Σχολείο, φροντιστήρια (πολλών ειδών), σπίτι… Αυτή είναι η απαιτητική και δύσκολη πολλές φορές καθημερινότητα για τη μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών που βρίσκονται στο Γυμνάσιο, στις ηλικίες 12-14. Ωστόσο για χιλιάδες συνομηλίκους τους, η καθημερινότητα είναι ακόμα δυσκολότερη: σχεδόν 75.000 στην Ελλάδα και πολλά εκατομμύρια στον πλανήτη αναγκάζονται να δουλεύουν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες, για ένα κομμάτι ψωμί. Για την πλειοψηφία αυτών των παιδιών, οι λέξεις σχολείο, δικαίωμα στον πολιτισμό κτλ, αποτελούν μακρινό όνειρο. Όλα αυτά βέβαια, όπως θα δούμε και παρακάτω, δεν είναι καθόλου χωρίς λόγο και αιτία…

Ένα παλιό φαινόμενο…
Η ανήλικη εργασία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο: με τη σημερινή έννοια τη συναντάμε πρώτη φορά όταν ο καπιταλισμός επικράτησε ως σύστημα παραγωγής, τότε που η λεγόμενη “βιομηχανική επανάσταση” και η εισαγωγή των μηχανών στην παραγωγή έδωσαν στους καπιταλιστές τη δυνατότητα να «αξιοποιήσουν», δηλαδή να εκμεταλλευτούν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ανηλίκους, ακόμα και παιδιά. Στην υφαντουργεία, στη μεταλλουργεία, στα ορυχεία, σε όλους τους τομείς χτίστηκαν, ολόκληρες περιουσίες κυριολεκτικά πάνω στις πλάτες των ανήλικων.
Την κόλαση που ζούσαν αυτά τα παιδιά, που δούλευαν ως και 16 ώρες την ημέρα, με άθλια μεροκάματα και συνθήκες.

…καθόλου «ουρανοκατέβατο»
Από τα παραπάνω προκύπτει πως η ανήλικη εργασία δεν είναι ένα φαινόμενο «ουρανοκατέβατο»: και σήμερα όπως και παλιότερα στις πλάτες αυτών των παιδιών χτίζονται αμύθητες περιουσίες. Και σήμερα όπως και παλιότερα, υπάρχουν αναμφισβήτητα πολιτικές ευθύνες. Όταν το 20% του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας ζει κάτω απ’ το όριο της φτώχειας, όταν οι λαϊκές οικογένειες καλούνται να τα βγάλουν πέρα με μισθούς πείνας, όταν η ακρίβεια «πιάνει κόκκινο» και η παιδεία και η υγεία γίνονται εμπόρευμα, δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς όταν 13χρονοι αναγκάζονται να πιάσουν δουλειά.

Από μικροί στα βάσανα
Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη φαντασία για να σκεφτεί κανείς σε τι άθλιες συνθήκες και ανύπαρκτα δικαιώματα δουλεύουν οι νέοι σε αυτές τις ηλικίες. Εξάλλου, σύμφωνα με τα στοιχεία (βλέπε και διπλανό πίνακα) το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των παιδιών δουλεύουν σε πραγματικά βαριές, κυρίως χειρωνακτικές, εργασίες, σε συνεργεία, οικοδομές, χωράφια, ως «παιδιά για όλες τις δουλειές». Όλα αυτά τα παιδιά εργατών, ανέργων, μεταναστών, μονογονεϊκών οικογενειών, φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δουλεύουν με τους χειρότερους όρους, χωρίς δικαιώματα, ζουν καθημερινά το άγχος του να τα «φέρουν βόλτα» και να μπορέσουν να βοηθήσουν την οικογένειά τους με το μικρό εισόδημα που εξασφαλίζουν.
Αν και τυπικά κανένας νέος στη χώρα μας δεν επιτρέπεται να εγκαταλείψει το σχολείο πριν τελειώσει το γυμνάσιο, η έλλειψη κάθε σχετικού ελέγχου και παρέμβασης, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, επιτρέπει σε χιλιάδες παιδιά, ειδικά σε περιοχές της επαρχίας, να εγκαταλείπουν το σχολείο από αυτές τις ηλικίες. Λίγοι έχουν το κουράγιο μετά την πρωινή δουλειά να πάνε σε κάποιο νυχτερινό σχολείο για να πάρουν τουλάχιστον ένα απολυτήριο και μετά… «βλέπουμε». Όπως και να ‘χει πρόκειται για παιδιά που ποτέ δεν απέρριψαν τη μόρφωση, αλλά η ανάγκη τα σπρώχνει στο μεροκάματο πριν καλά-καλά συμπληρώσουν τα 18 τους χρόνια. Οι συνέπειες για όλα αυτά τα παιδιά που δουλεύουν και που κατά κόρον εγκαταλείπουν πρόωρα και το σχολείο είναι ολέθριες για τη σωματική τους διάπλαση, τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, την κοινωνικοποίηση αλλά και την ψυχική τους υγεία.

75.000 παιδιά στη χώρα μας εργάζονται, το 48% αυτών εργάζονται σε συνεργεία/μηχανουργεία, το 18% σε άλλες χειρωνακτικές δουλειές, το 14% στην οικοδομή, το 12% σε εξωτερικές δουλειές ενώ ένα 12% σε λαϊκές αγορές και παζάρια.
220.000.000 παιδιά από 5-17 ετών εργάζονται σ’ όλο τον κόσμο.
5.500.000 παιδιά δουλεύουν στις ΗΠΑ.
115.000.000 παιδιά στον κόσμο δεν πηγαίνουν σχολείο.
22.000 παιδιά στον κόσμο κάθε χρόνο πεθαίνουν από εργατικά "ατυχήματα".
Πηγές: Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, Unicef

Πηγή: http://odigitis.gr/2008/05/14/ανήλικη-εργασία/

Για το περιβάλλον

Φτάνει η υποκρισία για δήθεν περιβαλλοντική ευαισθησία.

Δεν φταίει γενικά ο άνθρωπος, η εργασία και οι γνώσεις του, οι επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις του για τις τεράστιες καταστροφές στο περιβάλλον. Φταίει η υποταγή τους στα μονοπώλια, στο σιδερένιο νόμο του κέρδους, της λεγόμενης «επιχειρηματικότητας» και «ανταγωνιστικότητας», που διδάσκονται από το δημοτικό έως το πανεπιστήμιο ως κοινωνικές αξίες και πρόοδος.

Φταίνε οι διεθνείς συμφωνίες, οι θεσμοί και οι νόμοι, η εξουσία που προστατεύει τη μεγάλη ατομική ιδιοκτησία στη γη, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.

Συνέπειές τους είναι στη χώρα μας:

• Τα μολυσμένα νερά του Ασωπού, ποταμών, λιμνών και θαλασσών.

• Τα καμένα δάση σ' όλη την Αττική.

• Οι κατεστραμμένοι αγρότες στην Ηλεία, στη Μεσσηνία, στην Εύβοια κι όχι μόνο, από τις περσινές πυρκαγιές.

• Το υπερβεβαρημένο Θριάσιο.

• Η βλαβερή για τη δημόσια υγεία ατμόσφαιρα στην Αθήνα, σε άλλα αστικά κέντρα, όπου εξαφανίσθηκε κάθε υποψία πρασίνου πνεύμονα.

• Ο αποκλεισμός της λαϊκής οικογένειας από τις παραλίες σε αστικά κέντρα και νησιά.

Τα μεγαλύτερα εγκλήματα των μονοπωλίων, των κυβερνήσεών τους, των διάφορων ενώσεων και συμμαχιών τους είναι οι ιμπεριαλιστικοί τους πόλεμοι με τους οποίους καταστρέφουν την ίδια την ανθρώπινη ζωή για να αποκτήσουν νέες αγορές, νέα υπερκέρδη. Για τα εγκλήματα με τις διοξίνες, τη μίξη καρκινογόνων ουσιών με βρώσιμες ουσίες και άλλα με καταστροφικές συνέπειες για τη δημόσια υγεία, ευθύνονται οι βιομηχανίες τροφίμων με τα αμύθητα κέρδη.

Ρύποι και απορρίμματα γίνονται εμπορεύματα με σκοπό το κέρδος.

Είναι υποκρισία να μιλούν κυβέρνηση, ΕΕ, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» και οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την ίδια στιγμή να μη διαθέτουν ή να μην διεκδικούν πόρους για την ανακύκλωση, για φίλτρα και άλλα τεχνικά μέτρα στις βιομηχανίες, για αντιπυρικά - αντιπλημμυρικά - αντισεισμικά μέτρα. Είναι υποκρισία να γιορτάζεις τη «Μέρα του Περιβάλλοντος» ενώ φορολογείς και ξαναφορολογείς το εργατικό και λαϊκό εισόδημα για να επιδοτήσεις το μεγάλο κεφάλαιο.

Είναι συνειδητή κοροϊδία και αποπροσανατολισμός η δήθεν «πράσινη περιβαλλοντική πολιτική» της ΕΕ, των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου».

Δεν είναι ζήτημα ατομικής ευθύνης και συνευθύνης των εργαζομένων, αλλά ευθύνη της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, του κράτους της, των διακρατικών συμμαχιών της, όπως η ΕΕ.

Το εργατικό και το λαϊκό συμφέρον, έχουν διέξοδο, προοπτική.

Είναι η μαχόμενη συμμαχία τους ενάντια στον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, στην εξουσία που τους καταδικάζει στη φτώχεια, στην ανεργία, στην αμορφωσιά, στην έλλειψη προστασίας, προληπτικής φροντίδας και αποκατάστασης της υγείας μ' όσα μέσα γνωρίζει η ανθρωπότητα.

Είναι το Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο ενάντια στην οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων, ενάντια στην πολιτική εξουσία τους. Ενάντια στα κόμματα της αστικής διακυβέρνησης, στην ΕΕ, αλλά και στα κόμματα που δηλητηριάζουν με το δήθεν «αριστερό», «περιβαλλοντικό» λόγο τους. Για την οργάνωση της λαϊκής πάλης σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά. Για να αποτραπούν τα χειρότερα. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Αυτός ο αγώνας είναι υπόθεση, των εργαζόμενων, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νέας γενιάς, και στις 5 Ιουνίου κι όλο το χρόνο.

Πηγή: http://www.kke.gr/arcti.php?myid=527

Τι δίκαιος κόσμος...

Το αυτοκίνητο του Bill Gates


Αυτήν τη στιγμή το 50% του συνολικού πληθυσμού της γης ζει με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα…

… το 20% του πληθυσμού των ανεπτυγμένων χωρών καταναλώνουν το 86% των αγαθών όλου του κόσμου…

… κάθε χρόνο 780.000.000 δολάρια ξοδεύονται συνολικά για στρατιωτικούς εξοπλισμούς…

… 13.000.000 δολάρια ξοδεύονται για υγεία και εκπαίδευση…

… το 12% του συνολικού πληθυσμού της γης καταναλώνει το 86% του νερού που υπάρχει, κι αυτό το 12% δε ζει στον Τρίτο Κόσμο…

… κάποιες εκατοντάδες εκατομμυριούχων κατέχουν τόσο πλούτο όσο 2.500.000.000 από τους φτωχότερους πολίτες του κόσμου μαζί…


Πηγή: http://ake.informe.com/g8-dt41.html

Ναι αυτός είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε...Τι ωραίος και δίκαιος κόσμος...


Ένα δωμάτιο στη βίλλα του Bill Gates

Απαλλοτρίωση τροφίμων από αντιεξουσιαστές 31/5

Τη δική τους απάντηση στην ακρίβεια έδωσαν περίπου 20 αναρχικοί-αντιεξουσιαστές, στις 12.30 το μεσημέρι του Σαββάτου 31/5: μπήκαν σε σούπερ μάρκετ, στην οδό Χαριλάου Τρικούπη 111-113, στα Εξάρχεια, άδειασαν τα ράφια, γέμισαν τους σάκους τους και έφυγαν. Λίγα λεπτά αργότερα, μοίραζαν σε συνταξιούχους, που βρίσκονταν στη λαϊκή αγορά της Καλλιδρομίου, τρόφιμα, απορρυπαντικά και άλλα είδη πρώτης ανάγκης, συνολικής αξίας 5.000 ευρώ.

Το κείμενο (το οποίο μοίραζαν μαζί με τα τρόφιμα) απαντούσε στα δεκάδες ερωτήματα των ηλικιωμένων, που δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως κάποιοι τους έδιναν εντελώς δωρεάν είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία δύσκολα μπορούν να αγοράσουν με τις πενιχρές συντάξεις τους. Η αρχική αμηχανία αντικαταστάθηκε από χαμόγελα, ενώ, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, δεν έλειψαν και τα «μπράβο».

Το κείμενο:
Τον τελευταίο καιρό, είμαστε όλοι μάρτυρες (κυριολεκτικά και μεταφορικά) ενός φαινομένου που ανέκαθεν διέκρινε την τακτική των επιχειρηματιών και των εξουσιαστών γενικότερα. Βασικά προϊόντα να πωλούνται σε απλησίαστες τιμές, επειδή έτσι είναι η «ελεύθερη οικονομία». Η ίδια «ελεύθερη οικονομία», που μας επιβάλλει να χάνουμε τη μισή μας ζωή στα κάτεργα των χώρων εργασίας για 600 ευρώ. Βασικά είδη διατροφής που παράγονται στον τόπο μας, πωλούνται σε διπλάσια σχεδόν τιμή, απ' ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Την ίδια στιγμή, τρόφιμα που βρίσκονται καθημερινά στο πιάτο μας, όπως το ηλιέλαιο και το ελαιόλαδο, εξακολουθούν να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα, παρόλο που χιλιάδες τόνοι βρέθηκαν μολυσμένοι με ορυκτέλαιο. Κυβέρνηση και υπουργοί μιλούν για μεμονωμένα φαινόμενα κερδοσκόπων, προσπαθώντας με γελοία επικοινωνιακά τρικ (βλέπε δέσμη 41 μέτρων για την ακρίβεια) να κατευνάσουν την κοινωνική οργή. Από κοντά και οι γνωστοί ρουφιάνοι τους (TV, εφημερίδες) σπεύδουν να σιγοντάρουν ό,τι διατάσσουν τα αφεντικά τους. Από το παιχνίδι δε λείπουν φυσικά και τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, μιλώντας γενικά και αόριστα για ανεξέλεγκτη αγορά, για απομόνωση των κερδοσκόπων και για τη σημασία της καταναλωτικής συνείδησης. Μια συνείδηση που κατασκευάζεται -βέβαια!- μεθοδευμένα, μέσα από τηλεοπτικές διαφημίσεις και συστηματική καλλιέργεια του υπερκαταναλωτισμού.

Επειδή αρνούμαστε να μπούμε σε αυτό το στημένο παιχνίδι, εφαρμόζουμε στη πράξη, τη δική μας "δέσμη μέτρων" απέναντι στην ασυδοσία των αφεντικών!


ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΡΑ!

ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΕΝΑ

ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ

---------------------------------------------

Είναι η καλύτερη είδηση που έχω ακούσει εδώ και καιρό. Πραγματικά κάτι τέτοια πράγματα αξίζουν. Ας ελπίσουμε ότι θα δούμε και άλλες ανάλογος κινήσεις απ' όλους μας.


Πηγή: http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=26331144

Βασανισμός ανθρώπου από μπάτσο

Για άλλη μια φορά οι μπάτσοι μας απέδειξαν πόσο καθάρματα είναι.
Πληροφορίες λένε ότι η αστυνομία ειδοποιήθηκε για ένα μεθυσμένο Ρουμάνο που ήταν "επικίνδυνος" και πήγαν να τον <μαζέψουν>. Τον πήγαν στο αστυνομικό τμήμα και εκεί, τον σάπισαν ανελέητα στο ξύλο, έτσι, χωρίς λόγο και του έκλεψαν 480 ευρώ. Στη συνέχεια τον πήγαν στην ερημιά όπου τον παράτησαν μέχρι να τον βρει ένας άνθρωπος και να τον πάει στο νοσοκομείο.
Αυτοί είναι λοιπόν, οι προστάτες των αδύναμων και αυτών που χρειάζονται βοήθεια. Αυτοί είναι που επιβάλουν το νόμο.

ΚΑΨΤΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΜΕ ΜΑΣΚΑ. ΕΙΝΑΙ OI NOMIMOI ΔΟΛΟΦΟΝΟI KAI ΚΛΕΦΤΕΣ

A.C.A.B.

Τα ΜΑΤ προστατεύουν τους χρυσαυγίτες

Τα ΜΑΤ προστατεύουν τους νεοναζί-χρυσαυγίτες, εναντίον αναρχικών-αντιεξουσιαστών-κομμουνιστών.

Fuck Police Brutality

Για να καταλάβετε ποια είναι η δουλειά της αστυνομίας...

TV

Καθόμαστε μπροστά από την τηλεόραση 24 ώρες το 24ωρο και αποβλακωνόμαστε από τις βλακείες που βλέπουμε.
Βλέπουμε την μπλούζα που φοράει το είδωλο μας και πάμε να την αγοράσουμε.
Βλέπουμε ότι στη μόδα το φετινό χρώμα είναι το κόκκινο και πάμε να αγοράσουμε μία κόκκινη μπλούζα, παίζοντας το παιχνίδι των βιομηχάνων.
Βλέπουμε τις ειδήσεις των 9 και νομίζουμε ότι ο Bush κάνει πόλεμο στο Ιράκ για να τους σώσει από την καταστροφή.

Αυτοί που τα δείχνουν αυτά είναι γνωστά καθάρματα, είστε και εσείς όμως μαλάκες που τα βλέπετε.

Πρέπει να απαιτήσουμε ποιοτικά προγράμματα με σκοπό την πληροφόρηση μας και όχι την πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν.

ΚΛΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΗΝ ΞΑΝΑΝΟΙΞΕΤΕ
ΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΒΛΕΠΕΤΕ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΟΧΙ

Όχι στα ναρκωτικά - ναι στη ζωή

Κάτι πρέπει να γίνει με αυτές τις ουσίες. Τις εισάγουν παράνομα στις χώρες ενώ οι κυβερνήσεις κοιμούνται, ή εγκρίνουν οι ίδιες την εισαγωγή τους. Μην πάρετε τα ναρκωτικά ως ένα τρόπο επανάστασης και δοκιμάσετε, δεν είναι επανάσταση. Επανάσταση σημαίνει αντίδραση, απαίτηση δικαιωμάτων, δύναμη, ενώ μ' αυτές τις ουσίες γίνεται το αντίθετο. Για να το ξεκαθαρίσουμε, επαναστάτης και ναρκομανής είναι έννοιες και καταστάσεις αντιφατικές και ασυμβίβαστες.
Ο άνθρωπος καταστρέφεται και εξαρτάται από αυτές, μέχρι να πεθάνει.
ΖΕΙΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ. ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΠΤΕΤΕ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

Τα ναρκωτικά είναι το φονικό όπλο του κράτους για να αφανίσει κάθε είδος αντίστασης και θέλησης για απελευθέρωση. Δεν χρειάζεται να πούμε τις χιλιοειπωμένες και επαληθευμένες φράσεις "οι μπάτσοι πουλάνε την πρέζα" ή "το κράτος σκοτώνει με ηρωίνη". Αυτά και ο πλέον βλάκας και άσχετος τα καταλαβαίνει μέσα από την πείρα της καθημερινότητας του. Με διάφορες προπαγάνδες προσπαθούν να μας "πείσουν" να πάρουμε αυτές τις ουσίες, όπως η Νιρβάνα ή η έκσταση που νιώθεις άμα δοκιμάσεις κάποια τέτοια ουσία.

Σε μέρη στα οποία δεν βρίσκεται και πολύ "τυχαίος" κόσμος, μπορείς να βρεις από τη μία στιγμή στην άλλη κάποια τέτοια ουσία. Σε αυτές τις περιοχές βρίσκονται τα πιο απειλητικά κομμάτια για το σύστημα και άλλωστε, είναι κοινό μυστικό ότι το κράτος προσπαθεί με την νάρκωση να καταπνίξει κάθε μορφή εξέγερσης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι φυλακές, και κυρίως του Κορυδαλλού, ιδιαίτερα μετά την εξέγερση το 1990, και η πλατεία Εξαρχείων. Βλέπουμε ότι η κυβέρνηση ξέρει που χτυπάει και γι' αυτό δεν πρέπει να τους αφήσουμε και να υποκύψουμε σε αυτήν.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάρετε. Είναι πανάκριβα, σας καταστρέφουν και δίνετε λεφτά ή στη κυβέρνηση ή στους μαλάκες εμπόρους... Είναι μία μορφή υποταγής στο κράτος. Πρέπει να δείξουμε την απέχθεια μας απέναντι στην "πρέζα".

Πρέπει να πάρουμε μέτρα πρόληψης, όπως ειδικά προγράμματα για τους μαθητές του Γυμνασίου, μέτρα απεξάρτησης, όπως κέντρα και μονάδες απεξάρτησης που να παρέχουν τις υπηρεσίες τους δημόσια και δωρεάν, και μέτρα επανένταξης των πρώην πλέον χρηστών τέτοιων ουσιών. Όλα αυτά εννοείται ΔΗΜΟΣΙΑ και ΔΩΡΕΑΝ. Πιστεύω ότι τώρα δε χρειάζεται να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

Καπιταλισμός

Όλοι ξέρουμε ότι πια οι τιμές των προϊόντων αυξάνονται συνεχώς και ότι ο απλός εργαζόμενος, με τους μισθούς πείνας που παίρνει, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

Γι' αυτό απαιτούμε ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ. ΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΙΑ Η ΑΔΙΚΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΜΑΤΣΩΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

Παρ' όλα αυτά, δεν αρκεί μόνο η αύξηση των μισθών του εργαζομένων. Είναι σίγουρο, ότι μετά από λίγο καιρό οι βιομήχανοι θα αυξήσουν και πάλι ανάλογα τις τιμές των προϊόντων για να μη μειωθεί το κέρδος τους.

Γι' αυτό λοιπόν, εκτός από αύξηση των μισθών, πρέπει να απαιτήσουμε όχι άλλη εκμετάλλευση από τα καπιτάλια, (αυτό είναι και ο καπιταλισμός, να βγάζουν κέρδος οι βιομήχανοι και τα αφεντικά. Δηλαδή οδηγούμαστε σε μία κατάργηση του καπιταλισμού).

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ
ΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΛΕΦΤΑ - ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΚΑΙΟ